پرش به محتوا

آیه ۷۹ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۵: خط ۴۵:
آیه ۷۹ سوره واقعه به‌عنوان آیه‌ای از [[آیات الاحکام]] قرآن مورد بحث قرار گرفته‌است.<ref>قطب راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۴۹؛ جصاص، احکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۵، ص۳۰۰.</ref> با استدلال به این [[آیه]] در [[فقه]] بر عدم جواز لمس آیات قرآن توسط شخص [[جنابت|جنب]]، [[حیض|حائض]] و بی وضو حکم شده‌است.<ref>طوسی، التبیان، دار إحیاء التراث العربی، ج۹، ص۵۱۰.</ref>
آیه ۷۹ سوره واقعه به‌عنوان آیه‌ای از [[آیات الاحکام]] قرآن مورد بحث قرار گرفته‌است.<ref>قطب راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۴۹؛ جصاص، احکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۵، ص۳۰۰.</ref> با استدلال به این [[آیه]] در [[فقه]] بر عدم جواز لمس آیات قرآن توسط شخص [[جنابت|جنب]]، [[حیض|حائض]] و بی وضو حکم شده‌است.<ref>طوسی، التبیان، دار إحیاء التراث العربی، ج۹، ص۵۱۰.</ref>


روایاتی از [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۲۷–۲۸.</ref> و [[شیعه]]<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۸۴–۳۸۵.</ref> با تکیه بر این آیه دربارهٔ عدم جواز لمس [[قرآن]] نقل شده‌است. فقیهان شیعه با اتکا به این آیه و برخی [[حدیث|روایات]] منظور از عدم جواز لمس قرآن را عدم جواز لمس نوشتار و خط قرآن قلمداد کرده‌اند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۳۱۴–۳۱۵.</ref>صاحب جواهر براین باور است که هر چند این آیه به روشنی دلالتی بر حرام بودن دست زدن با ناپاکی به قرآن را ندارد زیرا ممکن است ضمیر در لایمسه به (کتاب مکنون) باز گردد و نیز مراد از (مطهرون) ملائکه باشد، اما به ظاهر آیه می‌توان برای حرمت استناد کرد زیرا در ظاهر، ضمیر لایمسه به قرآن برمی‌گردد به دلیل «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ» در آیه قبل و «تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ» در آیه بعد که هر دو درباره قرآن است. <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۳۱۴.
روایاتی از [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۲۷–۲۸.</ref> و [[شیعه]]<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۸۴–۳۸۵.</ref> با تکیه بر این آیه دربارهٔ عدم جواز لمس [[قرآن]] نقل شده‌است. فقیهان شیعه با اتکا به این آیه و برخی [[حدیث|روایات]] منظور از عدم جواز لمس قرآن را عدم جواز لمس نوشتار و خط قرآن قلمداد کرده‌اند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۳۱۴–۳۱۵.</ref>[[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] براین باور است که هر چند این آیه به صراحت دلالتی بر حرام بودن دست زدن با ناپاکی به قرآن را ندارد زیرا ممکن است ضمیر در لایمسه به (کتاب مکنون) باز گردد و نیز مراد از (مطهرون) ملائکه باشد، اما به ظاهر آیه می‌توان برای حرمت استناد کرد زیرا در ظاهر، ضمیر لایمسه به قرآن برمی‌گردد به دلیل «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ» در آیه قبل و «تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ» در آیه بعد که هر دو درباره قرآن است. <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۳۱۴.
</ref>
</ref>


۱۸٬۴۲۵

ویرایش