گریه بر حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

گریه بر حسین(ع) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۲

۱٬۱۸۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Rezai.mosavi

confirmed، protected، templateeditor

۳٬۷۶۱

ویرایش

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 ==مفهوم و جایگاه==
+{{جعبه نقل قول| عنوان = [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]]| نقل‌قول = {{حدیث|...يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ شَبِيهُون‏...|ترجمه= ...اى پسر شبيب اگر براى چيزى گريه خواهى كرد براى حسين (ع) گريه كن كه چون گوسفند سرش را بريدند و هجده كس از خاندانش با او كشته شد كه روى زمين مانندى نداشتند...}}|تاریخ بایگانی| منبع =<small>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص۱۲۹ و ۱۳۰.</small>| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه = #E7F8FC| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
 گریه بر حسین(ع) گریستن بر مظلومیت و مصیبت‌هایی است که در جریان [[واقعه کربلا|حادثه عاشورا]] بر [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[فهرست اصحاب امام حسین(ع)|یاران]] وی وارد گردید.<ref>گروهی از تاریخ‌پژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهدا، ۱۳۹۵ش، ج۲، ص۳۲۳.</ref> در [[حدیث|احادیث معصومان(ع)]] نسبت به گریستن بر مصائب امام حسین(ع) تأکید شده<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص۱۳۰؛ بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۴۴، ص۲۷۸.</ref> و پاداش فراوانی برای این عمل ذکر گردیده است.<ref>حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۰۱.</ref>
 از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده که [[امام سجاد علیه‌السلام|علی بن حسین(ع)]] بیست سال بر مصیبت پدرش گریست و هر وقت غذایی جلوی او می‌گذاشتند، گریه می‌کرد.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۱۶۵.</ref> او در پاسخ به یکی از غلامان که از این موضوع اظهار نگرانی می‌کرد، فرمود: هرگاه کشته شدن فرزندان [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(ع)]] را به یاد می‌آورم، بی‌اختیار بغض گلویم را می‌گیرد و و اشکم جاری می‌شود.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۱۶۵.</ref>
@@ خط ۱۰: / خط ۱۱: @@
 ==فضیلت و پاداش==
-درباره فضیلت گریستن بر مصائب امام حسین(ع)، روایات متعددی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] ایشان نقل شده است؛<ref>حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۰۱.</ref> [[شیخ صدوق]] از [[محدث|محدثین شیعه]]، در حدیثی مشهور از [[ریان بن شبیب|ریّان بن شبیب]] نقل می‌کند که وی در اول [[محرم (ماه)|محرّم]] خدمت [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] رسید؛ حضرت در ضمن یادآوری مصائب جدّش فرمود: ای پسر شبیب اگر بر حسین(ع) گریه کردی و اشک‌هایت بر گونه‌هایت جاری شد، خداوند [[گناه|گناهانی]] که مرتکب شدی را -چه بزرگ و چه کوچک، چه کم و چه زیاد- می‌بخشد.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص</ref> در [[کامل الزیارات (کتاب)|کتاب کامل الزیارات]] از امام صادق(ع) چنین نقل شده که اگر این اشک به مقدار بال مگسی هم باشد، پاداش او با خدا است و حق‌تعالی به کمتر از [[بهشت]] برای او راضی نمی‌شود.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۰، حدیث ۳.</ref> در حدیثی دیگر در همین کتاب آمده است، امام صادق به یکی از یارانشان که در عزای حسین می‌گریست فرمودند: هنگام مرگ خواهی دید که پدرانم نزد تو حاضر شده، سفارش تو را به [[عزرائیل|ملک‌الموت]] می‌کنند و تو را [به بهشت] بشارت می‌دهند و ملک‌الموت از هر مادری به تو مهربان‌تر می‌شود... حضرت در ادامه، قطره اشکی در سوگ اباعبدالله را موجب از بین رفتن حرارت [[جهنم|دوزخ]] برای صاحب آن دانسته و چشم او را به مشاهده [[حوض کوثر]] بشارت دادند.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۱و۱۰۲، حدیث ۶.</ref><br>
+درباره فضیلت گریستن بر مصائب امام حسین(ع)، روایات متعددی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] ایشان نقل شده است؛<ref>حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۰۱.</ref> [[شیخ صدوق]] از [[محدث|محدثین شیعه]]، در حدیثی مشهور از [[ریان بن شبیب|ریّان بن شبیب]] نقل می‌کند که وی در اول [[محرم (ماه)|محرّم]] خدمت [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] رسید؛ حضرت در ضمن یادآوری مصائب جدّش فرمود: ای پسر شبیب اگر بر حسین(ع) گریه کردی و اشک‌هایت بر گونه‌هایت جاری شد، خداوند [[گناه|گناهانی]] که مرتکب شدی را -چه بزرگ و چه کوچک، چه کم و چه زیاد- می‌بخشد.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص۱۲۹ و ۱۳۰.</ref> در [[کامل الزیارات (کتاب)|کتاب کامل الزیارات]] از امام صادق(ع) چنین نقل شده که اگر این اشک به مقدار بال مگسی هم باشد، پاداش او با خدا است و حق‌تعالی به کمتر از [[بهشت]] برای او راضی نمی‌شود.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۰، حدیث ۳.</ref> در حدیثی دیگر در همین کتاب آمده است، امام صادق به یکی از یارانشان که در عزای حسین می‌گریست فرمودند: هنگام مرگ خواهی دید که پدرانم نزد تو حاضر شده، سفارش تو را به [[عزرائیل|ملک‌الموت]] می‌کنند و تو را [به بهشت] بشارت می‌دهند و ملک‌الموت از هر مادری به تو مهربان‌تر می‌شود... حضرت در ادامه، قطره اشکی در سوگ اباعبدالله را موجب از بین رفتن حرارت [[جهنم|دوزخ]] برای صاحب آن دانسته و چشم او را به مشاهده [[حوض کوثر]] بشارت دادند.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۱و۱۰۲، حدیث ۶.</ref><br>
 البته شرط برخورداری از چنین پاداش‌های بزرگی را اعتقاد و معرفت به امام حسین(ع) و اهداف او<ref>[https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=44&lid=0&catid=27752&mid=418549 «نجات و بهشت رفتن انسان گنهکار به صرف گریه بر امام حسین(ع)»]، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی.</ref> و نیز رعایت [[حلال]] و [[حرام]] الهی دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمومنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۱۴، ص۳۳۴.</ref>
 {{شعر۲|بدین امیــــد که این گریه را ثــــواب دهند|عجــــب نــــباشد اگر عالمــــی به آب دهند|به قطـــــره‌ای که فشــــانی تو را به روز جزا|ز دست ســـاقی کوثــــر شـــراب ناب دهند|ولی به گریه مشو غَرّه و به طاعت کوش|گرت هــــواست که بر گریـــه‌ات ثواب دهند.<ref>[http://amoozeshmaddahi.blogfa.com/post/1096/شعر-گریه-بر-امام-حسین(علیه-السلام) «شعر گریه بر حسین - وصال شیرازی»]، مرکز آموزش مداحی ولایت.</ref>}}