سیده نفیسه: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی گزارش‌ها از [[عبادت]]، [[زهد]] و [[سخاوت]] سیده نفیسه سخن گفته‌اند و آورده‌اند که او مال زیادی داشت و به مردم به ویژه درماندگان و بیماران کمک می‌کرد.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۱۰، ص۲۶۲؛ محمد الحسون، اعلام النساء المؤمنات، ۱۴۱۱ق،ص۶۲۶-۶۲۸.</ref> وی ۳۰  سفر [[حج]] رفته بود.<ref>زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۹م، ج‏۸، ص۴۴؛ مقریزی، الخطط المقریزیه، ۱۹۹۸م، ج۳، ص۶۳۹.</ref> به گزارش منابع اهل [[تهجد]] بود و بسیار [[روزه]] می‌گرفت.<ref>مقریزی، الخطط المقریزیه، ۱۹۹۸م، ج۳، ص۶۳۹.</ref> همچنین نقل شده که وی قبری را برای خود حفر کرده بود که هر روز داخل آن می‌رفت [[نماز]] می‌گزارد و [[قرآن]] را ختم می‌کرد.<ref>سپهر، ناسخ التواریخ، ۱۳۵۲ش، ج۳، ص۱۲۶.</ref>یک‌صد و نود ختم قرآن در آن قبر نمود. و برخی گفته‌اند: دو هزار ختم؛ و برخی یک‌هزار و نهصد ختم. <ref>شبلنجی، نورالابصار فی مناقب آل بیت النبی المختار، به نقل از: طهرانی، نور ملکوت قرآن، ج۴، ص۴۸۹.

</ref>

سیده نفیسه با [[قرآن]] انس داشت و حافظ آن بود.<ref>مقریزی، الخطط المقریزیه، ۱۹۹۸م، ج۳، ص۶۳۷.</ref> او در حال خواندن آیه <ref>مقریزی، الخطط المقریزیه، ۱۹۹۸م، ج۳، ص۶۴۰.</ref>«قل لمن ما فی السموات و الارض قل لله، کتب علی نفسه الرحمه» <ref>سوره انعام، آیه ۱۲.</ref> یا آیه  «لهم دارالسلام عند ربهم وهو ولیّهم بما کانوا یعملون»<ref>سوره انعام،آیه ۱۲۷.</ref> از دنیا رفته است.<ref>فوّاز العاملی، الدر المنثور، ۱۳۱۲ق، ص۵۲۱؛ محدث قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۱۴۱۸.</ref> زینب(دختر یحیی مُتوَّج، برادر زاده نفیسه می‌گوید: عمّۀ من در اوّل روز [[رجب]] مریض شد و بیماری اش تا دهم دوم ماه [[رمضان]] ادامه وشدت یافت و حال [[احتضار]] به او رخ داد. و شروع کرد به خواندن [[سوره انعام]] و همین‌طور می‌خواند تا رسید به این آیۀ: قُلْ لِلَّهِ كَتَبَ عَلي‌ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ. «بگو: برای [[الله]] است! خداوند بر خودش افاضۀ رحمت را لازم شمرده است.» و روحش به جنان قدس پرواز کرد.<ref>https://maktabevahy.org/document/Book/details/39/نور-ملکوت-قران-ج4?page=487

 و در کتاب «دُررُ الأصداف» آورده است که زینب می‌گوید: چون به این آیه رسید: لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ. «از برای ایشان است خانۀ امن و سلامت در حضور پروردگارشان؛ و خداست ولیّ و مولای آنان در اثر اعمالی که در دنیا بجای می‌آورده‌اند.» حالت غشّ و بی‌هوشی‌به وی رخ داد. من او را به سینه‌ام چسبانیدم، آنگاه شهادت حقّ بر زبان جاری کرد و جان سپرد.<ref>https://maktabevahy.org/document/Book/details/39/نور-ملکوت-قران-ج4?page=492</ref>

نفیسه‌خاتون در [[رمضان]] [[سال ۲۰۸ق]] از دنیا رفته است.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۱۰، ص۲۶۲؛ ابن خلکان، وفیات الاعیان، دارالثقافه، ج۵، ص۴۲۴؛ مقریزی، الخطط المقریزیه، ۱۹۹۸م، ج۳، ص۶۴۰.</ref> [[اسحاق بن جعفر|اسحاق مؤتمن]] می‌خواست جنازه همسرش را به [[مدینه]] ببرد اما به درخواست اهالی مصر او را در همانجا دفن کرد.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۱۰، ص۲۶۲؛ فوّاز العاملی، الدر المنثور، ۱۳۱۲ق، ص۵۲۱.</ref> مقریزی گفته است مردم مصر از اسحاق خواستند تا وی را به خاطر [[برکت]] در مصر دفن کند.<ref>مقریزی، الخطط المقریزیه، ۱۹۹۸م، ج۳، ص۶۴۰.</ref> اما بر اساس برخی منابع اسحاق نپذیرفت. اهالی مصر نزد حاکم مصر رفتند و از او خواستند اسحاق را از انتقال جنازه همسرش به مدینه منصرف کند. واسطه قراردادن حاکم مؤثر واقع نشد٬ آنان اموالی را فراهم کردند و به اسحاق دادند و از او خواستند تا با درخواستشان موافقت کند٬ اما اسحاق نپذیرفت. ولی سرانجام به دفن همسرش در مصر رضایت داد٬ گفته‌اند اسحاق به سبب رؤیایی که دیده بود تن به خواسته مردم مصر داد. بنابر این رؤیا، [[رسول اکرم]] به او گفته بود که همسرت را در همین‌جا به خاک بسپار.<ref>شبلنجی، نورالابصار، قاهره، ص۲۵۸؛ ابوکف، آل بیت النبی فی مصر، ۱۹۷۵م، ص۱۰۴؛ شیخ محمد صبان، إسعاف الراغبين، نسخه خطی، ص۸۱؛ قمی، منتهی الامال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۱۴۱۸؛ محمد الحسون، اعلام النساء، ص۱۸۹.</ref>

* [http://www.ensani.ir/storage/Files/20100609103419-%D8%B3%D9%8A%D8%AF%D9%87%20%D9%86%D9%81%D9%8A%D8%B3%D9%87%20%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%89%20%D8%B2%D9%87%D8%AF%20%D9%88%20%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%A7%D9%86.pdf سیده نفیسه بانوی زهد و عرفان]