نجاست سگ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نجاست سگ '''به نجس‌بودن سگ و همه اجزای آن اشاره دارد. سگ [[عین نجس]] است که با هیچ یک از [[مطهرات]] جز [[استحاله]]، [[طهارت|پاک]] نمی‌شود. همچنین خرید و فروش آن، به‌جز سگ شکاری و سگ نگهبان، [[حرام]] است. استفاده از پوست سگ برای خوردن و آشامیدن و کارهایی که به [[طهارت]] نیاز دارد، جایز نیست. ظرفی را که سگ، لیسیده یا از آن آب خورده، باید [[خاک‌مالی|خاک‌مال]] کرد. حکم نجاست سگ شامل سگ آبی نمی‌شود.

نجاست سگ یعنی اینکه که بدن سگ و همه اجزائش حتی اجزای بی‌روح آن مانند مو، پنجه،‌ ناخن و تمام رطوبت‌های آن، نجس است.<ref> مکارم شیرازی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۹ق، ص۳۵؛ شبیری زنجانی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۳۰ق، ص۲۸.</ref> البته [[سید مرتضی]] از فقهای شیعه معتقد است که موی سگ و خوک به جهت این‌که از اجزای بی‌روح هستند؛ نجس نیستند.<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۱۰۰.</ref> به گفته [[محمدحسن نجفی]] [[فتوا|فتوای]] سید مرتضی بر خلاف نظر دیگر فقیهان شیعه است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۳۳۱.</ref> البته [[مالک بن انس]] از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت| فقهای چهارگانه اهل‌سنت]]، سگ را پاک دانسته است.<ref>ابن‌الجلاب، التفریع فی فقه الإمام مالک بن أنس، ۲۰۰۷م، ج۱، ص۵۲.</ref>