احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←شهرت در عرفان و تصوف
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
== مناظره با اهل سنت == | == مناظره با اهل سنت == | ||
در سال ۸۴۰ق | حاکم بغداد اسپند میرزا، در سال ۸۴۰ق ابن فهد و عده‌ای از شیعیان را از حله و دیگر مناطق به مناظره با علمای اهل سنت به بغداد دعوت کرد و با پیروزی عالمان شیعه در این مناظره، به ترویج مذهب [[تشیع]] امر کرد و به نام [[امامان شیعه|دوازده امام(ع)]] [[خطبه]] خواند و سکه زد.<ref> شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۳۶۸-۳۷۰.</ref> | ||
==شهرت در عرفان و تصوف== | ==شهرت در عرفان و تصوف== | ||
ابن فهد به [[زهد]] و [[تقوا]] مشهور بوده و آثاری نیز در [[علم اخلاق|اخلاق]] و [[عرفان]] نوشته. [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۵۷۹</ref> وی را [[صوفیه|صوفی]] و [[مرتاض]] خوانده است. | |||
[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] نیز او را از جمله کسانی می‌داند که مقامات معنوی بسیار والایی داشته است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۷۸ش، ذیل بقره ۱</ref>گفتهاند ابن فهد حلی و سید بن طاووس و سید بحرالعلوم از کاملان هستند. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] از استادش [[سید علی قاضی طباطبایی]] عارف بزرگ نقل کرده که سه نفر در طول تاریخ عرفان به مقام «تمکّن در توحید» رسیده‌اند که عبارتند از: [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]]، احمد بن فهد حلی و [[سید محمدمهدی بحرالعلوم]] .<ref>پژوهشکده علمی-کاربردی باقرالعلوم قم، گلشن ابرار، ۱۳۸۶ش، ج۱، ذیل شرح حال ابن فهد حلی.</ref> | [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] نیز او را از جمله کسانی می‌داند که مقامات معنوی بسیار والایی داشته است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۷۸ش، ذیل بقره ۱</ref>گفتهاند ابن فهد حلی و سید بن طاووس و سید بحرالعلوم از کاملان هستند. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] از استادش [[سید علی قاضی طباطبایی]] عارف بزرگ نقل کرده که سه نفر در طول تاریخ عرفان به مقام «تمکّن در توحید» رسیده‌اند که عبارتند از: [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]]، احمد بن فهد حلی و [[سید محمدمهدی بحرالعلوم]] .<ref>پژوهشکده علمی-کاربردی باقرالعلوم قم، گلشن ابرار، ۱۳۸۶ش، ج۱، ذیل شرح حال ابن فهد حلی.</ref> | ||