کاربر ناشناس
سید محمد حجت کوه‌کمری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hrezaei جز (←عمو) |
imported>Hrezaei بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
'''سید محمد حجت کوه‌کمری'''، [[فقیه]]، [[اصول فقه|اصولی]]، [[محدث]]، [[رجال|رجالی]]، [[مجتهد]] و [[مرجع تقلید]]، در سال [[۱۳۱۰]] در آبادی [[کوه‌کمر (مرند)|کوه کمر]] واقع در غربی‌ترین نقطه محال دیزمار ارسباران (قره داغ) از توابع شهرستان [[مرند]] استان [[آذربایجان شرقی]] به دنیا آمد.گفته می‌شود تبار وی با ۲۵ واسطه به [[علی بن حسین]] می‌رسد.<ref>[http://www.tebyan.net/Hawzah/Scholars_Clerics/Hawzah_BigThinkers/2010/1/18/113259.html وب‌گاه تبیان.]</ref> | '''سید محمد حجت کوه‌کمری'''، [[فقیه]]، [[اصول فقه|اصولی]]، [[محدث]]، [[رجال|رجالی]]، [[مجتهد]] و [[مرجع تقلید]]، در سال [[۱۳۱۰]] در آبادی [[کوه‌کمر (مرند)|کوه کمر]] واقع در غربی‌ترین نقطه محال دیزمار ارسباران (قره داغ) از توابع شهرستان [[مرند]] استان [[آذربایجان شرقی]] به دنیا آمد.گفته می‌شود تبار وی با ۲۵ واسطه به [[علی بن حسین]] می‌رسد.<ref>[http://www.tebyan.net/Hawzah/Scholars_Clerics/Hawzah_BigThinkers/2010/1/18/113259.html وب‌گاه تبیان.]</ref> | ||
از بسیاری از اساتید مشهور فقه و اصول همانند [[شیخ الشریعه اصفهانی]]، [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[سید محمد فیروزآبادی]]، [[عبدالکریم حائری]]، [[میرزا حسن نائینی]] و [[آقا ضیاء عراقی|ضیاءالدین عراقی]]،[[سیدمحمدكاظم طباطبایى یزدى]]،[[سید ابوتراب خوانسارى]]، [[میرزا حسین نائینى]]، [[آقا ضیا عراقی|آقا ضیاء عراقى]] بهره برد و شاگردان بزرگی چون [[سیدمحمد محقق داماد]]، [[محمدعلى قاضى طباطبایى]]، [[سید هاشم آملی]]، [[مرتضی حائری|مرتضى حائرى یزدى]]، [[لطف‌اللّه صافى گلپایگانى]]، [[علی‌صافى گلپایگانى]] را تربیت نمود. پس از فوت آیت الله حائری از [[مراجع ثلاث]] شد و به اداره [[حوزه علمیه قم]] پرداخت. چندین اثر در [[فقه]]، [[اصول]]، [[رجال]] و [[حدیث]] دارد. | |||
[[پرونده:سید محمد حجت از مراجع ثلاث.jpeg|بندانگشتی|سید محمد حجت از مراجع ثلاث]] | |||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
حُجَّت كوه‌كَمَرى ، سیدمحمد، فقیه و [[مرجع تقلید]] [[امامیه|امامى]] قرن چهاردهم. وى در 1310ق/1271ش در تبریز در خانواده‌اى روحانى به دنیا آمد. خانواده‌اش از سادات كوه‌كمر، محلى از توابع اَهَر در منطقه [[آذربایجان شرقى]]، بودند. نسب او به علی‌اصغر، فرزند [[امام سجاد علیه السلام]]، می‌رسد. <ref>مدرس تبریزى، ج 2، ص 23</ref> <ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 93ـ94</ref> | حُجَّت كوه‌كَمَرى ، سیدمحمد، فقیه و [[مرجع تقلید]] [[امامیه|امامى]] قرن چهاردهم. وى در 1310ق/1271ش در تبریز در خانواده‌اى روحانى به دنیا آمد. خانواده‌اش از سادات كوه‌كمر، محلى از توابع اَهَر در منطقه [[آذربایجان شرقى]]، بودند. نسب او به علی‌اصغر، فرزند [[امام سجاد علیه السلام]]، می‌رسد. <ref>مدرس تبریزى، ج 2، ص 23</ref> <ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 93ـ94</ref> | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۵: | ||
===عمو=== | ===عمو=== | ||
عموى سیدعلى، [[سیدحسین كوه‌كمرى]] (مشهور به تُرك، | عموى سیدعلى، [[سیدحسین كوه‌كمرى]] (مشهور به تُرك، درگذشته 1299ق)، نیز از عالمان مشهور و از شاگردان [[محمدحسن نجفى]] و [[شیخ مرتضی انصاری]] بود و و شاگردان بسیارى داشت.<ref> حرزالدین، ج 1، ص 262ـ265</ref> | ||
==فرزندان== | ===فرزندان=== | ||
دو تن از فرزندان سیدمحمد حجت كوه‌كمرى از عالمان دینى بودند. سیدمحسن حجت در 1337 یا 1338 /1297 یا 1298ش در نجف به دنیا آمد. وى همراه پدرش به تبریز و سپس به قم رفت. پس از تحصیل فقه و اصول نزد پدر خود، در 1325ش به نجف رفت و در دروس فقه، اصول و هیئت [[سید عبدالهادى شیرازى]]، [[محمدكاظم شیرازى]]، [[محمدطاهر اردبیلى]]. [[سیدمحسن حكیم]] و [[سیدابوالقاسم خویى]] شركت كرد و خود حلقه درس تشكیل داد. <ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 140ـ142، 193، ج 2، ص 369</ref> <ref>همو، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 130ـ131</ref> <ref>جواهركلام، ج 3، ص 1357 </ref> سیدمحسن حجت در حدود 1373/ 1333ش به قم بازگشت و به تدریس علوم دینى و اقامه جماعت در مسجد مدرسه حجّتیه پرداخت. وى در 1356ش در قم وفات كرد و در مدرسه حجّتیه، در كنار پدرش، به خاك سپرده شد. <ref>همو، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 131</ref> <ref>جواهركلام، ج 3، ص </ref>1359 وى آثارى در فقه و اصول و تفسیر نگاشته است. <ref>براى این آثار رجوع کنید به مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 214ـ215؛ امینى، ص 374؛ شریف‌رازى، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 132؛ جواهر كلام، ج 3، ص 1358ـ1359</ref> | دو تن از فرزندان سیدمحمد حجت كوه‌كمرى از عالمان دینى بودند. سیدمحسن حجت در 1337 یا 1338 /1297 یا 1298ش در نجف به دنیا آمد. وى همراه پدرش به تبریز و سپس به قم رفت. پس از تحصیل فقه و اصول نزد پدر خود، در 1325ش به نجف رفت و در دروس فقه، اصول و هیئت [[سید عبدالهادى شیرازى]]، [[محمدكاظم شیرازى]]، [[محمدطاهر اردبیلى]]. [[سیدمحسن حكیم]] و [[سیدابوالقاسم خویى]] شركت كرد و خود حلقه درس تشكیل داد. <ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 140ـ142، 193، ج 2، ص 369</ref> <ref>همو، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 130ـ131</ref> <ref>جواهركلام، ج 3، ص 1357 </ref> سیدمحسن حجت در حدود 1373/ 1333ش به قم بازگشت و به تدریس علوم دینى و اقامه جماعت در مسجد مدرسه حجّتیه پرداخت. وى در 1356ش در قم وفات كرد و در مدرسه حجّتیه، در كنار پدرش، به خاك سپرده شد. <ref>همو، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 131</ref> <ref>جواهركلام، ج 3، ص </ref>1359 وى آثارى در فقه و اصول و تفسیر نگاشته است. <ref>براى این آثار رجوع کنید به مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 214ـ215؛ امینى، ص 374؛ شریف‌رازى، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 132؛ جواهر كلام، ج 3، ص 1358ـ1359</ref> | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۸: | ||
*[[سید مهدی انگجی]] | *[[سید مهدی انگجی]] | ||
*[[سید مرتضی ایروانی]] | *[[سید مرتضی ایروانی]] | ||
*[[سید محسن حجت]] | |||
*[[سید محسن حجت]] | |||
*[[محسن مشکینی]] | *[[محسن مشکینی]] | ||
*[[حجت مهدی اراکی]] | *[[حجت مهدی اراکی]] | ||
| خط ۱۳۸: | خط ۱۴۱: | ||
==درگذشت== | ==درگذشت== | ||
سیدمحمد حجت پس از یك دوره بیمارى سخت، در 62 سالگى در روز دوشنبه سوم [[جمادی الاولی]] ۱۳۷۲ ق- 1331ش در قم وفات یافت و در حجره‌اى كنار مسجد مدرسه حجّتیه به خاك سپرده شد. | سیدمحمد حجت پس از یك دوره بیمارى سخت، در 62 سالگى در روز دوشنبه سوم [[جمادی الاولی]] ۱۳۷۲ ق- 1331ش در قم وفات یافت و در حجره‌اى كنار مسجد مدرسه حجّتیه به خاك سپرده شد. | ||
در سوگ او مجالس متعددى برگزار و در رثایش اشعار بسیارى سروده شد.<ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 168ـ184</ref> <ref>همو، 1352ـ 1354ش، ج 1، ص 318ـ319</ref> به گفته حائرى یزدى، وى بارها از روز فوت خود خبر داده بود و ساعاتى پیش از وفات، مُهرِ نامه‌هاى خود را شكست.<ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 165ـ166</ref> | در سوگ او مجالس متعددى برگزار و در رثایش اشعار بسیارى سروده شد.<ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 168ـ184</ref> <ref>همو، 1352ـ 1354ش، ج 1، ص 318ـ319</ref> به گفته حائرى یزدى، وى بارها از روز فوت خود خبر داده بود و ساعاتى پیش از وفات، مُهرِ نامه‌هاى خود را شكست.<ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 165ـ166</ref> | ||