سید محمد حجت کوه‌کمری: تفاوت میان نسخه‌ها

پدرش، [[سیدعلى كوه‌كمرى تبریزى]]، فرزند علینقى، از عالمان و فقهاى دوره خود بود. سیدعلى در تبریز به دنیا آمد. دروس عالى فقه و اصول را در نجف نزد [[میرزا حبیب‌اللّه رشتى]]، [[فاضل ایروانى]] و [[فاضل شربیانى]] آموخت و نزد فاضل شربیانى بسیار محترم بود.  <ref>مدرس تبریزى، ج 2، ص 25</ref> <ref>آقابزرگ طهرانى، 1404، قسم 4، ص 1494 </ref> <ref>مرعشى نجفى، ص 109</ref>  او از فاضل شربیانى، [[زین‌العابدین مازندرانى]]، [[سیدمحمد بحرالعلوم]] و [[محمدحسن مامقانى]] [[اجازه روایت]] داشت و فرزندش محمد و [[سید شهاب‌الدین مرعشى نجفى]] از او اجازه روایت داشتند.<ref>مرعشى نجفى، همانجا</ref> <ref>المسلسلات فى الاجازات، ج 2، ص 425</ref> وى پس از تكمیل تحصیلات به تبریز بازگشت و به رسیدگی به امور دینى مردم پرداخت. سیدعلى در 1319ش در تبریز درگذشت. پیكرش را به قم منتقل كردند و در صحن [[حرم حضرت معصومه]] سلام‌اللّه‌علیها به خاك سپردند. <ref>مدرس تبریزى، همانجا</ref> <ref>آقابزرگ طهرانى، 1404، همانجا</ref> حاشیه بر [[فرائد الاصول]] و [[مكاسب]][[شیخ‌انصارى]] از آثار اوست. <ref>المسلسلات فى الاجازات، همانجا</ref>

عموى سیدعلى، [[سیدحسین كوه‌كمرى]] (مشهور به تُرك، متوفى 1299)، نیز از عالمان بنام و از شاگردان [[محمدحسن نجفى]] و [[شیخ مرتضی انصاری]] بود و و شاگردان بسیارى داشت.<ref> حرزالدین، ج 1، ص 262ـ265</ref>

==فرزندان==

دو تن از فرزندان سیدمحمد حجت كوه‌كمرى از عالمان دینى بودند. سیدمحسن حجت در 1337 یا 1338 /1297 یا 1298ش در نجف به دنیا آمد. وى همراه پدرش به تبریز و سپس به قم رفت. پس از تحصیل فقه و اصول نزد پدر خود، در 1325ش به نجف رفت و در دروس فقه، اصول و هیئت [[سید عبدالهادى شیرازى]]، [[محمدكاظم شیرازى]]، [[محمدطاهر اردبیلى]]. [[سیدمحسن حكیم]] و [[سیدابوالقاسم خویى]] شركت كرد و خود حلقه درس تشكیل داد. <ref>شریف‌رازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 140ـ142، 193، ج 2، ص 369</ref> <ref>همو، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 130ـ131</ref> <ref>جواهركلام، ج 3، ص 1357 </ref> سیدمحسن حجت در حدود 1373/ 1333ش به قم بازگشت و به تدریس علوم دینى و اقامه جماعت در مسجد مدرسه حجّتیه پرداخت. وى در 1356ش در قم وفات كرد و در مدرسه حجّتیه، در كنار پدرش، به خاك سپرده شد. <ref>همو، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 131</ref> <ref>جواهركلام، ج 3، ص </ref>1359 وى آثارى در فقه و اصول و تفسیر نگاشته است. <ref>براى این آثار رجوع کنید به مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 214ـ215؛ امینى، ص 374؛ شریف‌رازى، 1352ـ1354ش، ج 2، ص 132؛ جواهر كلام، ج 3، ص 1358ـ1359</ref>