داوود (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها
←صدای خوش
(ایجاد لینک بین زبانی در ویکی داده و حذف از مبدا ویرایش) |
|||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
=== صدای خوش === | === صدای خوش === | ||
حضرت داوود را بسیار خوش صدا دانسته‌اند.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق،ج۴، ص۲۰۷.</ref> به گونه‌ای که خداوند به هیچ فردی صدایی مانند او نداده و زمانی که داوود کتاب زبور را می‌خواند همه حیوانات نزدیک او می‌آمدند و به صدای او گوش می‌دادند.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۱۴.</ref> | حضرت داوود را بسیار خوش صدا دانسته‌اند.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق،ج۴، ص۲۰۷.</ref> به گونه‌ای که خداوند به هیچ فردی صدایی مانند او نداده و زمانی که داوود کتاب زبور را می‌خواند همه حیوانات نزدیک او می‌آمدند و به صدای او گوش می‌دادند.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۱۴.</ref> | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم شیرازی]] مفسر و محقق براین باور است که گر چه، همه ذرات جهان ذکر، [[تسبیح]] و [[تحمید|حمد]] خدا مى‌گویند، خواه داودى با آنها همصدا بشود، یا نشود، ولى امتیاز «داود» این بود که: به هنگام بلند کردن صدا و سردادن نغمه تسبیح، آنچه در کمون و درون این موجودات بود، آشکار مى‌‌گشت، و زمزمه درونى، به نغمه برونى تبدیل مى‌شد، همان گونه که در مورد تسبیح «سنگریزه» در دست [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]](صلى الله علیه وآله) نیز در روایات آمده است. | |||
در روایتى از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] مى‌خوانیم: «إِنَّهُ خَرَجَ یَقْرَأُ الزَّبُورَ وَ کانَ إِذا قَرَأَ الزَّبُورَ لایَبْقى جَبَلٌ وَ لا حَجَرٌ وَ لا طائِرٌ إِلاّ أَجابَهُ»!؛ (داود، به سوى دشت و بیابان خارج گردید، در حالى که زبور قرائت مى کرد و هنگامى که زبور را تلاوت مى کرد، هیچ کوه و سنگ و پرنده اى نبود، مگر این که با او همصدا مى شد).<ref>https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=42&lid=0&mid=322377&catid=27385</ref> | |||
== داوود نزد یهود == | == داوود نزد یهود == | ||