بشارة المصطفی لشیعة المرتضی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین روایت کتاب از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] درباره مقام و فضل [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین (ع)]] در [[قیامت|روز قیامت]] است. در فرازی از این حدیث آمده است که : روز قیامت منادی از دل [[عرش]]  ندا می‌کند [[خلیفةالله|خلیفة الله]] در زمین خدا کجاست؟ [[داوود (پیامبر)|داوود پیامبر]] قیام می کند به او خطاب می شود منظورمان تو نیستی هر چند تو نیز خلیفه(جانشین) خدا هستی. و برای بار دوم که ندا می‌شود امیرالمؤمنین قیام می‌کند، آن‌گاه منادی از سوی خداوند ندا سر می دهد که ای مردمان این [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی طالب]] خلیفه و حجت خدا در زمین است هر کس که در دنیا به ریسمان او در آویخته امروز هم به ریسمانش در آویزد و از  پرتو نورش روشنایی بگیرد و همراه او به درجات بهشت‌های برتر همراه شود. در این هنگام گروهی که در دنیا به ریسمانش در آویختند همراه او به [[بهشت]] می‌روند. <ref>طبری، بشارة المصطفى(ص) لشيعة المرتضى(ع)، نشر مؤسسة النشر الإسلامي ج۱، ص۱۸.</ref>

روایت پایانی کتاب  در باره حتمی بودن حکومت [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام زمان(ع)]]  پیش از پایان یافتن عمر دنیاست. [[عبدالله بن مسعود|ابن مسعود]]  از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]  نقل کرده که فرمود: عمر دنیا هرگز به پایان نمی‌رسد تا این که مردی از [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهلبیت]] من که همنام من است بر عرب حکومت خواهد کرد.<ref>طبری، بشارة المصطفى(ص) لشيعة المرتضى(ع)، نشر مؤسسة النشر الإسلامي ج۱، ص۴۳۴.</ref>

  وروح و طینت تو از روح و طینت من است و خداوند من و تو را آفرید و من و تو را برگزید، مرا به نبوت و تو را به امامت برگزید؛ پس هر کس [[امامت]] تو را انکار کند [[نبوت]] مرا انکار کرده است. <ref>طبری، بشارة المصطفى(ص) لشيعة المرتضى(ع)، نشر مؤسسة النشر الإسلامي ج۱، ص۴۳۵-۴۳۷.</ref>