کمیل بن زیاد نخعی: تفاوت میان نسخه‌ها
←دوران امام علی(ع)
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
کمیل از [[تابعین]] و از یاران خاص [[امام علی(ع)]] و [[امام حسن مجتبی(ع)]] است.<ref> قطب راوندی، منهاج البراعه، ج۲۱، ص۲۱۹؛ مفید، اختصاص، ص۷.</ref> او از جمله شیعیانی بود که در روزهای اول [[خلافت]] حضرت علی(ع) با او [[بیعت]] کرد و در جنگ‌های آن حضرت، از جمله [[جنگ صفین|صفین]] حضور داشت.<ref>ابن حجر العسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۴۸۶؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۱۷؛ مفید، اختصاص، ص۱۰۸.</ref> او [[صاحب سر|صاحب سِرّ]] امام علی(ع) نیز بوده است.<ref>مرتضی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۶۶۸.</ref> درباره او گفته‌اند که در فضل و دانش، عبادت و عرفان، شجاعت و حکمت، از بزرگان زمان خود بود.<ref>بازرگان، شرحی بر دعای کمیل و پژوهشی در مبانی قرآنی آن، ۱۳۷۶ش، ص۷.</ref> | کمیل از [[تابعین]] و از یاران خاص [[امام علی(ع)]] و [[امام حسن مجتبی(ع)]] است.<ref> قطب راوندی، منهاج البراعه، ج۲۱، ص۲۱۹؛ مفید، اختصاص، ص۷.</ref> او از جمله شیعیانی بود که در روزهای اول [[خلافت]] حضرت علی(ع) با او [[بیعت]] کرد و در جنگ‌های آن حضرت، از جمله [[جنگ صفین|صفین]] حضور داشت.<ref>ابن حجر العسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۴۸۶؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۱۷؛ مفید، اختصاص، ص۱۰۸.</ref> او [[صاحب سر|صاحب سِرّ]] امام علی(ع) نیز بوده است.<ref>مرتضی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۶۶۸.</ref> درباره او گفته‌اند که در فضل و دانش، عبادت و عرفان، شجاعت و حکمت، از بزرگان زمان خود بود.<ref>بازرگان، شرحی بر دعای کمیل و پژوهشی در مبانی قرآنی آن، ۱۳۷۶ش، ص۷.</ref> | ||
او و [[عمرو بن زراره]] فرزند [[قیس نخعی]] جزو نخستین کسانی بودند که پیشنهاد خلع عثمان و خلافت امام علی(ع) را مطرح کردند.<ref> بلاذری، أنساب | او و [[عمرو بن زراره]] فرزند [[قیس نخعی]] جزو نخستین کسانی بودند که پیشنهاد خلع عثمان و خلافت امام علی(ع) را مطرح کردند.<ref> بلاذری، أنساب الأشراف،۱۴۱۷ق، ج۵، ص۵۱۷.</ref> کمیل از کسانی بود که در زمان عثمان از کوفه به [[شام]] تبعید شده بود.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۳۶۵.</ref> | ||
*'''کارگزار حضرت علی(ع)''' | *'''کارگزار حضرت علی(ع)''' | ||
وی در حکومت حضرت علی(ع) فرماندار [[هیت]]{{یاد|هِیت، از شهرهای مرزی میان [[عراق]] و شام است که امروزه جزو ایالت رَمادی است که کاروان‌ها از آنجا به [[حلب]] می‌رفتند.}} از نواحی [[بغداد]] بود.<ref> دشتی، ص۵۹۱.</ref> | وی در حکومت حضرت علی(ع) فرماندار [[هیت]]{{یاد|هِیت، از شهرهای مرزی میان [[عراق]] و شام است که امروزه جزو ایالت رَمادی است که کاروان‌ها از آنجا به [[حلب]] می‌رفتند.}} از نواحی [[بغداد]] بود.<ref> دشتی، ص۵۹۱.</ref> | ||
هنگامی که کمیل خبردار شد که یاران [[معاویه]] به فرماندهی سفیان بن عوف قصد یورش به هیت را دارند، به خیال اینکه آنها در قرقیسا هستند، بدون اجازه امام علی(ع) ۵۰ نیروی مسلح را برای دفاع در شهر گذاشت و خود و یارانش به طرف آنجا حرکت کرد، سپاهیان معاویه از فرصت استفاده کرده به هیت حمله کردند. امام علی(ع) طی نامه‌ای، او را به‌خاطر این کار سرزنش کرد.<ref> بلاذری، أنساب | هنگامی که کمیل خبردار شد که یاران [[معاویه]] به فرماندهی سفیان بن عوف قصد یورش به هیت را دارند، به خیال اینکه آنها در قرقیسا هستند، بدون اجازه امام علی(ع) ۵۰ نیروی مسلح را برای دفاع در شهر گذاشت و خود و یارانش به طرف آنجا حرکت کرد، سپاهیان معاویه از فرصت استفاده کرده به هیت حمله کردند. امام علی(ع) طی نامه‌ای، او را به‌خاطر این کار سرزنش کرد.<ref> بلاذری، أنساب الأشراف،۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۷۳.</ref> این نامه در [[نهج البلاغه]] آمده است.<ref> دشتی، ص۵۹۹، نامه۶۱.</ref> | ||
او پس از شهادت امام علی(ع) در زمره یاران امام حسن مجتبی(ع) قرار گرفت.<ref> شیخ طوسی، الرجال، ص۹۷.</ref> | او پس از شهادت امام علی(ع) در زمره یاران امام حسن مجتبی(ع) قرار گرفت.<ref> شیخ طوسی، الرجال، ص۹۷.</ref> | ||