سوره تین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] فیلسوف و مفسر قرآن در جمع بندی پیام سوره تین می‌گوید: خداوند با دین هم «حکمت نظری» را به انسان آموخت که  هست و نیست‌های جهان را بفهمد و هم «حکمت عملی» را در اختیارش نهاد که باید و نبایدهای جهان را درک کند و همه چیز را مسخر او قرار داد که یا [[خلیفةالله|خلیفة الله]] بشود و به «احسن تقویم» و برترین مخلوقات برسد و یا به «اسفل‌السافلین» سقوط کند و در دستگاه ربوبیت خداوند هم  تقنین وجود دارد و هم انسانی که اجرا می‌کند و هم دستگاهی هست که داوری دارد و او﴿أَحْکَمِ الْحاکِمینَ﴾ است و داور خدواندی است که هر دو حکمت نظری و عملی را تنظیم کرده است یعنی هم بود و نبود عالم و هم باید و نباید عالم را تنظیم کرد و انسان  مسئول و مکلف است هم بود و نبود را در بخش علمی بفهمد که «طَلَبُ‏ الْعِلْمِ‏ فَرِیضَةٌ» و هم باید و نباید را بفهمد و  ایمان بیاورد و عمل کند. بعد خود ذات اقدس الهی داور است و داوری می‌کند، او ﴿أَحْکَمِ الْحاکِمینَ﴾ است؛ گرچه دیگران حکمی دارند اما آن حکم نهایی از آنِ خدای سبحان است.<ref>https://javadi.esra.ir/fa/w/تفسیر-سوره-تین-جلسه-1-1398/12/27-

</ref>

* '''خلقت انسان به شایسته‌ترین شکل'''

در تفسیرِ آیه چهارم آمده‌است خداوند چهار قَسَم یاد کرد تا بگوید انسان را از هر نظر شایسته و موزون آفریده‌است. [[علامه طباطبایی|طباطبایی]] معتقد است که براساس این آیه آدمی بر حسب خلقتش  و توانایی‌اش بر دستیابی به علم سودمند وعمل صالح، استعداد این را دارد که به بالاترین مرتبه دست پیدا کند و در پیشگاه پروردگارش از زندگانی جاودانه و سرتاسر سعادت و خالی از شقوت و بدبختی بهره مند گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۳۱۹.</ref>