پرش به محتوا

آیه وضو: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۰ اوت ۲۰۲۳
خط ۶۶: خط ۶۶:
#بنا به قرائت‌های [[نافع بن عبدالرحمن|نافع]]، [[عبدالله بن عامر دمشقی|ابن‌عامر]] و [[قرائت حفص از عاصم]]، واژه «أَرْجُلَكُمْ» به صورت «منصوب» آمده و به کلمه «بِرُءُوسِكُمْ»، اگرچه إعراب ظاهری آن «مجرور» است،{{یاد|اعراب ظاهری کلمه «رؤسکم» به سبب این که حرف «باء» بر سر آن آمده، «مجرور» است؛ اما چون خود کلمه «برؤوسکم»، مفعول است برای فعل «امْسَحُوا» و مفعول نیز طبق قواعد ادبیات عرب باید «منصوب» باشد، گفته می‌شود إعراب این کلمه در محل منصوب و به منزله آن است. منظو از اِعراب، تغییر در حرکت آخر کلمات، به‌‌واسطه دخالت عوامل لفظی است که گاهی ظاهری و گاهی غیر ظاهری است. (طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲؛ صفایی بوشهری، بدایة النحو، ۱۳۹۶ش، ص۸۱ و ص۹۴-۹۵.)}} عطف شده است، بنابراین، همان‌طور که مسح سر واجب است، مسح پاها نیز واجب است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲.</ref>  
#بنا به قرائت‌های [[نافع بن عبدالرحمن|نافع]]، [[عبدالله بن عامر دمشقی|ابن‌عامر]] و [[قرائت حفص از عاصم]]، واژه «أَرْجُلَكُمْ» به صورت «منصوب» آمده و به کلمه «بِرُءُوسِكُمْ»، اگرچه إعراب ظاهری آن «مجرور» است،{{یاد|اعراب ظاهری کلمه «رؤسکم» به سبب این که حرف «باء» بر سر آن آمده، «مجرور» است؛ اما چون خود کلمه «برؤوسکم»، مفعول است برای فعل «امْسَحُوا» و مفعول نیز طبق قواعد ادبیات عرب باید «منصوب» باشد، گفته می‌شود إعراب این کلمه در محل منصوب و به منزله آن است. منظو از اِعراب، تغییر در حرکت آخر کلمات، به‌‌واسطه دخالت عوامل لفظی است که گاهی ظاهری و گاهی غیر ظاهری است. (طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲؛ صفایی بوشهری، بدایة النحو، ۱۳۹۶ش، ص۸۱ و ص۹۴-۹۵.)}} عطف شده است، بنابراین، همان‌طور که مسح سر واجب است، مسح پاها نیز واجب است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲.</ref>  


فخر رازی معتقد است که اگرچه هر دوی این قرائت‌ها بر واجب بودن مسح پاها دلالت می‌کند؛ ولی روایات زیادی در وجوب شستن پاها به‌جای مسح آن، وارد شده، ضمن آن که شستن، مشتمل بر مسح نیز هست و لذا به [[احتیاط (ابهام‌زادیی)|احتیاط]] نیز نزدیکتر است. برخی دیگر از فقیهان اهل سنت براین باورند که کلمه «أَرْجُلَكُمْ» در آیه به کلمه «وُجُوهَكُمْ»، عطف می‌شود و بر این اساس، همان‌گونه که شستن صورت در وضو واجب است، شستن پاها نیز واجب است.<ref>جمعی از نویسندگان، الموسوعة الفقهیة الکویتیة، ج۴۳، ص۳۵۲.</ref> کسانی نیز مانند [[حسن بصری]] و [[ابن جریر طبری]]، بنا به نقل فخر رازی، بر این نظرند که [[مکلف]] مخیر است بین این که پاها را در وضو بشوید یا مسح بکشد.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵.
فخر رازی معتقد است که اگرچه هر دوی این قرائت‌ها بر واجب بودن مسح پاها دلالت می‌کند؛ ولی روایات زیادی در وجوب شستن پاها به‌جای مسح آن، وارد شده، ضمن آن که شستن، مشتمل بر مسح نیز هست و لذا به [[احتیاط (ابهام‌زادیی)|احتیاط]] نیز نزدیکتر است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ۳۰۶.</ref> برخی دیگر از فقیهان اهل سنت براین باورند که کلمه «أَرْجُلَكُمْ» در آیه به کلمه «وُجُوهَكُمْ»، عطف می‌شود و بر این اساس، همان‌گونه که شستن صورت در وضو واجب است، شستن پاها نیز واجب است.<ref>جمعی از نویسندگان، الموسوعة الفقهیة الکویتیة، ج۴۳، ص۳۵۲.</ref> کسانی نیز مانند [[حسن بصری]] و [[ابن جریر طبری]]، بنا به نقل فخر رازی، بر این نظرند که [[مکلف]] مخیر است بین این که پاها را در وضو بشوید یا مسح بکشد.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵.
</ref>
</ref>


Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۳۸۲

ویرایش