سوره طارق: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۴ سوره طارق( إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ )به پایداری و بقای نفس اشاره دارد و این محفوظ بودن هم شامل خود نفس و هم اعمال صادره از آن است. خداوند نفس را به گونه ای آفریده با مرگ از میان نمی‌رود  ودستخوش فساد و تباهی  و زوال قرار نمی‌گیرد و چون شخصیت و حقیقت انسان در گرو نفس اوست نه در گرو بدنش  در قیامت که خداوند بدن‌ها را زنده می‌کند و نفوس را به آنها بازمی گرداند در نتیجه انسانی  که زنده شده همان شخص انسان دنیوی است؛ هر چند بدنی که مجددا در قیامت آفریده و زنده شده با قطع نظر ازنفس)عین بدن دنیوی نباشد و مثل آن باشد. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۲۵۹.</ref>