آیه وضو: تفاوت میان نسخه‌ها

از نظر فقها همان‌گونه که در آیه آمده «فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ؛ صورت‌هایتان را بشویید»، صورت، اولین عضوی است که در وضو واجب است شسته شود.<ref>محقق اردبیلی، زبدة البیان، المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، ص۱۶.</ref> واژه «وُجُوه» جمع «وَجه» به معنای چهره و صورت است.<ref>دهخدا، فرهنگ‌لغت دهخدا، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه «وجه».</ref> فقهای امامیه با توجه به برخی روایات<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۳۰ق، ج۵، ص۸۸-۸۹.</ref> برای تعیین مقداری که در شستن صورت برای وضو لازم است، گفته‌اند از جهت درازا از رستنگاه (جایی که موی سر می‌روید) تا پایین چانه و از جهت عَرْض، آن مقداری است که بین دو انگشت میانه و شست قرار دارد.<ref>فاضل جواد، مسالک الافهام الی آیات الاحکام، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۳۸-۴۰.</ref>  

فقهای [[شافعیه]] بر این نظرند که از جهت درازا لازم است زیر چانه نیز شسته شود.<ref>مغنیة، الفقه علی المذاهب الخمسة، ص۳۵.</ref> [[حنابله]] برخلاف فقهای [[مالکیه]]، [[شافعیه]] و [[حنفیه]] بر این نظرند که از جهت پهنا و عرض، گوش‌ها جزء صورت بوده و شستن آن‌ها در وضو واجب است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ج۱، ص۶۴.</ref>