پرش به محتوا

آیه خیر البریه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۴: خط ۵۴:
براساس روایاتی که در کتاب‌های [[حدیث|حدیثی]] [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و شیعه آمده است، این آیه به علی(ع) و [[شیعه|شیعیان]] او تفسیر شده است.<ref> سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹؛ استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۳۱؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۵، ص۴۳۲.</ref> [[حاكم حسكانی|حاكم حَسكانی]] از علمای اهل‌سنت در کتاب [[شواهد التنزیل لقواعد التفضیل (کتاب)|شواهد التنزیل]] بیش از بیست روایت با سندهای مختلف نقل می‏‌كند. که سند برخی از آنها به [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]]،<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸.</ref> [[ابوبرزه اسلمی|ابوبرزه]]،<ref> حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۹.</ref> و [[جابر بن عبدالله انصاری]]<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۶۲.</ref> می‌رسد. از ابن‌عباس نقل شده است هنگامی که این آیه نازل شد پیامبر اکرم(ص) خطاب به حضرت علی (ع) فرمود: و أنت و شیعتک، تأتی أنت و شیعتک یوم القیامة راضین مرضیین<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸.</ref> یا علی! آن  (خیرالبریه) تو و [[شیعه|شیعیانت]] هستید. تو و شیعیانت روز [[قیامت]] در حالی که شما از خدا خشنود و خدا از شما خشنود است، می‌آیید.»  
براساس روایاتی که در کتاب‌های [[حدیث|حدیثی]] [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و شیعه آمده است، این آیه به علی(ع) و [[شیعه|شیعیان]] او تفسیر شده است.<ref> سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹؛ استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۳۱؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۵، ص۴۳۲.</ref> [[حاكم حسكانی|حاكم حَسكانی]] از علمای اهل‌سنت در کتاب [[شواهد التنزیل لقواعد التفضیل (کتاب)|شواهد التنزیل]] بیش از بیست روایت با سندهای مختلف نقل می‏‌كند. که سند برخی از آنها به [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]]،<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸.</ref> [[ابوبرزه اسلمی|ابوبرزه]]،<ref> حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۹.</ref> و [[جابر بن عبدالله انصاری]]<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۶۲.</ref> می‌رسد. از ابن‌عباس نقل شده است هنگامی که این آیه نازل شد پیامبر اکرم(ص) خطاب به حضرت علی (ع) فرمود: و أنت و شیعتک، تأتی أنت و شیعتک یوم القیامة راضین مرضیین<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸.</ref> یا علی! آن  (خیرالبریه) تو و [[شیعه|شیعیانت]] هستید. تو و شیعیانت روز [[قیامت]] در حالی که شما از خدا خشنود و خدا از شما خشنود است، می‌آیید.»  


== نکات==
== نکات تفسیری==
:'''قدمت اصطلاح شیعه'''
* برتری انسان‌های با ایمان بر فرشتگان: تعبیر ''أُولئِكَ هُمْ خَیرُ الْبَرِیةِ'' (آنان بهترین مخلوقات‌اند) هم دلالت برانحصار خیریت در مؤمنان صالح دارد.<ref>طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعيليان، ج۲۰، ص۳۴۰.</ref> و هم نشان می‌دهد كه مقام انسان‌های با ایمان و درستکار از [[فرشته|فرشتگان]] نیز برتر است؛ زیرا آیه شریفه مطلق است و همه مخلوقات را مد نظر قرار داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۰۹.</ref>
* از روایات وارده در [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه استفاده می‌شود واژه شیعه در زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] مطرح بوده و پیامبر آن را برای اشاره به پیروان خاص علی(ع) به کار برده است.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۸، ص۵۸۹؛ امینی،  الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۵۷ و ۵۸.</ref>   
*قدمت اصطلاح شیعه: از روایات وارده در [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه استفاده می‌شود واژه شیعه در زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] مطرح بوده و پیامبر آن را برای اشاره به پیروان خاص علی(ع) به کار برده است.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۸، ص۵۸۹؛ امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۵۷ و ۵۸.</ref>   
:'''برتری انسان‌های با ایمان بر فرشتگان'''
* تعبیر ''أُولئِكَ هُمْ خَیرُ الْبَرِیةِ'' (آنان بهترین مخلوقات‌اند) هم دلالت برانحصار خیریت در مؤمنان صالح دارد.<ref>طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعيليان، ج۲۰، ص۳۴۰</ref> و هم نشان می‌دهد كه مقام انسان‌های با ایمان و درستکار از [[فرشته|فرشتگان]] نیز برتر است؛ زیرا آیه شریفه مطلق است و همه مخلوقات را مد نظر قرار داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۰۹.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==