بخل: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
بخل به معنای خودداری از خرج کردن و بخشیدن<ref>نراقی، معراج السعاده، ۱۳۴۸ق، ص۶۱۰.</ref> در شرایطی است که [[عقل]] بخشیدن را پسندیده بداند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه قرآن و حدیث، ۱۳۹۰ش، ج۱۱، ص۲۹۹.</ref> بخل از رذائل اخلاقی دانسته شده که در مقابل [[سخاوت]] است.<ref>دلیری، «بیماری بخل و درمان آن در آموزه‌های دینی»، ص۱۳۱.</ref> برخی پژوهشگران معتقدند که بخل دو ضد دارد؛ یکی سخاوت و دیگری اسراف.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه قرآن و حدیث، ۱۳۹۰ش، ج۱۱، ص۳۰۰.</ref> | بخل به معنای خودداری از خرج کردن و بخشیدن<ref>نراقی، معراج السعاده، ۱۳۴۸ق، ص۶۱۰.</ref> در شرایطی است که [[عقل]] بخشیدن را پسندیده بداند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه قرآن و حدیث، ۱۳۹۰ش، ج۱۱، ص۲۹۹.</ref> بخل از رذائل اخلاقی دانسته شده که در مقابل [[سخاوت]] است.<ref>دلیری، «بیماری بخل و درمان آن در آموزه‌های دینی»، ص۱۳۱.</ref> برخی پژوهشگران معتقدند که بخل دو ضد دارد؛ یکی سخاوت و دیگری اسراف.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه قرآن و حدیث، ۱۳۹۰ش، ج۱۱، ص۳۰۰.</ref> | ||
عده‌ای از [[تفسیر قرآن|مفسران قرآن]]، معنای بخل را گسترده‌تر از معنای عرفی آن گرفته و معتقدند که هر چیزی که به مردم نفع برساند و شخص از بخشیدن آن خودداری کند، مصداق بخل خواهد بود.<ref>طوسی، التبیان، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۱۹۶.</ref> بر این اساس عدم رعایت آداب اخلاقی همچون [[سلام|سلام کردن]]، [[صداقت]] و [[اخلاص]] را نیز نوعی بخل دانسته‌اند.<ref>طارمی، «[https://rch.ac.ir/article/Details/6058 بخل]»، ص۴۴۱.</ref> برخی محققان با اشاره به اینکه واژه بخل مراتب مختلفی است، معتقدند که واژه بخل در قرآن به‌معنای لغوی خود آمده است؛<ref>طارمی، «[https://rch.ac.ir/article/Details/6058 بخل]»، ص۴۴۱.</ref> به‌گونه‌ای که هم شامل نعمت‌های مادی و هم معنوی همچون عِلم می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۸۶.</ref>در برخی از روایات نیز مصادیقی برای بخل معرفی شده که موید همین ادعا است. پیامبر(ص) در روایتی دانشمندی که از تعلیم دانش خودش بخل می ورزد را مشمول عذاب الهی در قیامت دانسته است. رَجُلٌ آتاهُ اللّه ُ عِلما فبَخِلَ بِهِ عَلى عِبادِ اللّه <ref>محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۴۷.</ref> | عده‌ای از [[تفسیر قرآن|مفسران قرآن]]، معنای بخل را گسترده‌تر از معنای عرفی آن گرفته و معتقدند که هر چیزی که به مردم نفع برساند و شخص از بخشیدن آن خودداری کند، مصداق بخل خواهد بود.<ref>طوسی، التبیان، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۱۹۶.</ref> بر این اساس عدم رعایت آداب اخلاقی همچون [[سلام|سلام کردن]]، [[صداقت]] و [[اخلاص]] را نیز نوعی بخل دانسته‌اند.<ref>طارمی، «[https://rch.ac.ir/article/Details/6058 بخل]»، ص۴۴۱.</ref> برخی محققان با اشاره به اینکه واژه بخل مراتب مختلفی است، معتقدند که واژه بخل در قرآن به‌معنای لغوی خود آمده است؛<ref>طارمی، «[https://rch.ac.ir/article/Details/6058 بخل]»، ص۴۴۱.</ref> به‌گونه‌ای که هم شامل نعمت‌های مادی و هم معنوی همچون عِلم می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۸۶.</ref>در برخی از روایات نیز مصادیقی برای بخل معرفی شده که موید همین ادعا است. <ref>محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۳۷.</ref>پیامبر(ص) در روایتی دانشمندی که از تعلیم دانش خودش بخل می ورزد را مشمول عذاب الهی در قیامت دانسته است. رَجُلٌ آتاهُ اللّه ُ عِلما فبَخِلَ بِهِ عَلى عِبادِ اللّه <ref>محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۴۷.</ref> | ||
{{گفت و گو | {{گفت و گو | ||
|عرض=33 | |عرض=33 | ||