حضرت عباس علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی یکی از مهم‌ترین فضائل و ویژگی‌های عباس(ع) را همراهی و زندگی کردن با [[امام علی(ع)]]، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] می‌دانند.<ref> مظفر، موسوعة بطل العلقمی، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۱-۱۲؛ کلباسی، خصائص العباسیه، ۱۳۸۷ش، ص۱۰۷-۱۰۸، ۱۲۳ و ۲۰۳؛ موسوی مقرم، العبّاس(ع)، ۱۴۲۷ق، ص۱۳۰.</ref> [[ سید عبدالرزاق موسوی مقرم| عبدالرزاق مقرم]] در [[کتاب العباس]]، جمله‌ای را از کتاب [[اسرار الشهادة (کتاب)|اسرار الشهادة]] به عنوان [[حدیث]] از [[ امامان شیعه|معصومان]] نقل کرده است که عباس بهره‌ای از علم داشته است.<ref>موسوی مقرم، العباس، ۱۴۲۷ق، ص۱۵۸.</ref>جعفر نقدی درباره او  می‌نویسد «او از نظر دانش، پارسایی، نیایش و عبادت از بزرگان اهل‌بیت است.»<ref>النقدي، جعفر، الانوار العلويه.</ref> برخی معتقدند اگرچه عباس(ع) در درجه [[چهارده معصوم|معصومان]] نیست، اما نزدیک‌ترین فرد به آنها است.<ref>نگاه کنید به: کلباسی، خصائص العباسیه، ۱۳۸۷ش، ص۱۲۳؛ بهشتی، قهرمان علقمه، ‌۱۳۷۴ش، ص۱۰۳ و ۱۰۷.</ref>حضرت عباس(ع) پنج امام معصوم را دیده است. امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، [[امام سجاد(ع)]] و [[امام باقر(ع)]] که در [[واقعه کربلا]] حضور داشته است.<ref>العلامة المجلسي، بحار الأنوار، ج۴۶، ص۲۱۲.</ref> سید محمدعلی ریاضی شاعر آیینی قرن چهارده شمسی در شعری معروف به این فضیلت شاره کرده است.  

{{شعر۲

|حضرت عباس علیه‌السلام  

|چار امامی که ترا دیده‌اند

نویسندگان متأخر نوشته‌اند که عباس(ع) خود را همسان دو برادر بزرگ‌ترش یعنی امام حسن(ع) و امام حسین(ع) نمی‌دانست و همیشه آنان را امام خود می‌دانست و در مقابل آنها مطیع و فرمانبردار بود<ref>مظفر، موسوعة بطل العلقمی، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۳۵۵-۳۵۶؛ محمودی، ماه بی‌غروب، ۱۳۷۹ش، ص۹۷.</ref> و همواره آن دو را با خطاب «یا بن رسول الله»، «یا سیدی» و شبیه اینها خطاب می‌کرد.<ref>مظفر، موسوعة بطل العلقمی، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۳۵۵-۳۵۶؛ بغدادی،‌ العباس، ۱۴۳۳ق، ص۷۱-۷۳.</ref>