بنیامیه: تفاوت میان نسخهها
←پیش از اسلام
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
==تاریخچه بنیامیه== | ==تاریخچه بنیامیه== | ||
===پیش از اسلام=== | ===پیش از اسلام=== | ||
روایاتی که درباره بنیامیه در دوره پیش از اسلام در دست است، عمدتاً حاکی از سابقه عداوت و خونریزی میان امویان و هاشمیان است.<ref>بهرامیان، بنی امیه، در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۲، ص۶۳۶.</ref> بر اساس روایتی، عبدشمس و هاشم( دوتن از فرزندان عبد مناف) همزاد بودند و به هنگام تولد، انگشت یکی به پیشانی دیگری چسبیده بود؛ چون آن دو را جدا کردند، خون جاری شد و مردم آن را به فال بد گرفتند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۲، | روایاتی که درباره بنیامیه در دوره پیش از اسلام در دست است، عمدتاً حاکی از سابقه عداوت و خونریزی میان امویان و هاشمیان است.<ref>بهرامیان، بنی امیه، در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۲، ص۶۳۶.</ref> بر اساس روایتی، عبدشمس و هاشم( دوتن از فرزندان عبد مناف) همزاد بودند و به هنگام تولد، انگشت یکی به پیشانی دیگری چسبیده بود؛ چون آن دو را جدا کردند، خون جاری شد و مردم آن را به فال بد گرفتند.<ref>طبری، تاریخ طبری، مؤسسة الاعلمي للمطبوعات بيروت، ج۲، ص۱۳</ref> در روایت بسیار شایع دیگری گفته شده است که امیه بر منزلت عموی خود حسد برد و با آنکه ثروت داشت، نتوانست مانند او گشادهدستی کند و نزد مردم خوار شد و حتی کارش با هاشم به اختلاف و داوری کشید و ناچار ده سال تبعیدگونه در شام اقامت کرد.<ref>ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۶۲؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۶۸؛ عماد طبری، کامل بهائی، ۱۳۸۳ق، ج۲، ص۲۵۳.</ref> این روایت از جهاتی مورد نقد قرار گرفته است.<ref>برای تفصیل نگاه کنید به: مونس حسین، تاریخ قریش، ۱۴۰۸ق، ص۱۴۲.</ref> امیه همچون هاشم خانواده بزرگی داشت<ref>ابنکلبی، جمهرة النسب، ۱۴۰۷ق، ص۲۷، ۳۷-۳۸.</ref> و فعالانه به کار تجاری میپرداخت.<ref>بهرامیان، بنی امیه، در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۲، ص۶۳۶.</ref> | ||
پس از امیه، حرب فرزند او جایگاه ویژهای داشته است؛ تا جایی که به تعبیر ابنخلدون، آوازه بنیامیه پیش از اسلام از حرب بن امیه بود که ریاست آنان در نبرد فجار را به عهده داشت.<ref>ابنخلدون، تاریخ ابنخلدون، ج۳، ص۳.</ref> | پس از امیه، حرب فرزند او جایگاه ویژهای داشته است؛ تا جایی که به تعبیر ابنخلدون، آوازه بنیامیه پیش از اسلام از حرب بن امیه بود که ریاست آنان در نبرد فجار را به عهده داشت.<ref>ابنخلدون، تاریخ ابنخلدون، ج۳، ص۳.</ref> | ||