آیه حفظ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
'''آیه حِفْظْ''' آیه نهم [[سوره حجر]] است. [[خدا|خداوند]] در این آیه [[قرآن]] را فرستادۀ خود می‌خواند و تأکید می‌کند که خود نگهدار آن است. [[تفسیر قرآن|مفسران]] حفظ و چگونگی قرآن از جانب خداوند را به گونه‌های مختلفی معنا و تفسیر کرده‌اند. برخی «حفظ» را مراقبت از اضافه یا کم شدن کلمات و عبارت‌های قرآن دانسته‌اند. دیگران منظور از حفظ را جلوگیری از نابودی قرآن دانسته‌اند. برخی نیز بر این باورند که منظور از حفظ، محافظت خداوند از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] است. | '''آیه حِفْظْ''' آیه نهم [[سوره حجر]] است. [[خدا|خداوند]] در این آیه [[قرآن]] را فرستادۀ خود می‌خواند و تأکید می‌کند که خود نگهدار آن است. [[تفسیر قرآن|مفسران]] حفظ و چگونگی قرآن از جانب خداوند را به گونه‌های مختلفی معنا و تفسیر کرده‌اند. برخی «حفظ» را مراقبت از اضافه یا کم شدن کلمات و عبارت‌های قرآن دانسته‌اند. دیگران منظور از حفظ را جلوگیری از نابودی قرآن دانسته‌اند. برخی نیز بر این باورند که منظور از حفظ، محافظت خداوند از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] است. | ||
اکثر متون اسلامی این آیه را به معنای حفاظت الهی از [[عدم تحریف قرآن|تحریف قرآن]] در نظر گرفته‌اند. برخی مفسران، تلاش مسلمانان در حفظ قرآن را نشان دهنده عملی شدن این وعده خداوند می‌دانند. | اکثر متون اسلامی این آیه را به معنای حفاظت الهی از [[عدم تحریف قرآن|تحریف قرآن]] در نظر گرفته‌اند. برخی مفسران، تلاش مسلمانان در حفظ قرآن را نشان دهنده عملی شدن این وعده خداوند می‌دانند. از نظر [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]] می‌توان برای اثبات عدم تحریف قرآن به این آیه تکیه کرد؛ زیرا صدور این آیه از سوی خداوند را حتی قائلان به تحریف نیز پذیرفته‌اند و می‌توان به آن استناد نمود. | ||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||