جامع الرواة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←محتوا
Abbasahmadi (بحث | مشارکتها) (←محتوا) |
Abbasahmadi (بحث | مشارکتها) (←محتوا) |
||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
اردبیلی در این کتاب نام راویان را به‌صورت کامل، افزون بر نامهایی که در منابع رجالی [[شیعه]] ذکر شده و نامهایی که در منابع رجالی نبوده و در کتب چهارگانه حدیثی شیعه آمده، آورده است. این نامها (۷۸۴۶ نام)، که بخش عمده کتاب را تشکیل می‌دهند، به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده‌اند. | اردبیلی در این کتاب نام راویان را به‌صورت کامل، افزون بر نامهایی که در منابع رجالی [[شیعه]] ذکر شده و نامهایی که در منابع رجالی نبوده و در کتب چهارگانه حدیثی شیعه آمده، آورده است. این نامها (۷۸۴۶ نام)، که بخش عمده کتاب را تشکیل می‌دهند، به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده‌اند. | ||
فصلی نیز به [[کنیه]]ها با تعبیر «ابو»، فصلی به نامهایی که با «ابن» شروع می‌شوند (۱۵۵ مورد) و فصلی دیگر به القاب و نسبت‌های مشهور راویان (۲۰۸ عنوان) اختصاص یافته است. فصلی نیز به نام زنان (۸۸ نفر) اختصاص دارد. در فصلی نیز آنچه صورت ابهام داشته، چون «عن رجل» و «عن شیخ من اصحابنا»، ذکر شده است. | فصلی نیز به [[کنیه]]ها با تعبیر «ابو»، فصلی به نامهایی که با «ابن» شروع می‌شوند (۱۵۵ مورد) و فصلی دیگر به القاب و نسبت‌های مشهور راویان (۲۰۸ عنوان) اختصاص یافته است. فصلی نیز به نام زنان (۸۸ نفر) اختصاص دارد. در فصلی نیز آنچه صورت ابهام داشته، چون «عن رجل» و «عن شیخ من اصحابنا»، ذکر شده است. به این ترتیب، در مجموع ۹۰۵۰ عنوان در فصل نامها، کنیه‌ها، لقب‌ها و دیگر فصل‌ها آمده است. | ||
به این ترتیب، در مجموع ۹۰۵۰ عنوان در فصل نامها، کنیه‌ها، لقب‌ها و دیگر فصل‌ها آمده است. | |||
اردبیلی در جامع الرواه درباره برخی از عالمان معاصر خود مطالب کوتاهی آورده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به جامع الرواة، ج ۱، ص ۲۸، ۳۰، ۲۳۵، ۲۹۸-۲۹۹، ۳۲۰-۳۲۲، ۵۴۴</ref> از علی دوانی نقل شده جامع الرواة بهترین مدرک برای شناسایی علمای اصفهان و نجف است.<ref>ربانی، سبک‌شناسی دانش رجال الحدیث، ۱۳۸۵ش، ص۲۳۰.</ref> | اردبیلی در جامع الرواه درباره برخی از عالمان معاصر خود مطالب کوتاهی آورده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به جامع الرواة، ج ۱، ص ۲۸، ۳۰، ۲۳۵، ۲۹۸-۲۹۹، ۳۲۰-۳۲۲، ۵۴۴</ref> از علی دوانی نقل شده جامع الرواة بهترین مدرک برای شناسایی علمای اصفهان و نجف است.<ref>ربانی، سبک‌شناسی دانش رجال الحدیث، ۱۳۸۵ش، ص۲۳۰.</ref> | ||