اسما و صفات خدا: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح پانویس
(اصلاح پانویس) |
(اصلاح پانویس) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
==معنای لغوی== | ==معنای لغوی== | ||
«اسماء» جمع اسم از ریشه «س م و» به معنی بلندی و ارتفاع است.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه سما</ref> اطلاق واژه «اسم» یا به این جهت است که مفهوم آن پس از نام گذاری، از مرحله خفا و پنهانی به مرحله بروز و ظهور می‌رسد، یا به این جهت که لفظ با نام گذاری معنا پیدا می‌کند و از بی‌معنا بودن در آمده، علو و ارتفاع می‌یابد<ref> نمونه، | «اسماء» جمع اسم از ریشه «س م و» به معنی بلندی و ارتفاع است.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه سما.</ref> اطلاق واژه «اسم» یا به این جهت است که مفهوم آن پس از نام گذاری، از مرحله خفا و پنهانی به مرحله بروز و ظهور می‌رسد، یا به این جهت که لفظ با نام گذاری معنا پیدا می‌کند و از بی‌معنا بودن در آمده، علو و ارتفاع می‌یابد<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۲۰.</ref> و به واسطه اسم، مسمّا یاد شده و شناخته می‌شود.<ref> مفردات، ص۴۲۸؛ لسان العرب، ج۶، ص۳۸۱ـ۳۸۲، «سما»</ref> | ||
صفت به معنای حالتی است که در چیزی یافت می‌شود.<ref> مفردات، ص۸۷۳، «وصف».</ref> کلمه «صفت» همان کلمه «وصف» است که «واو» آن حذف و تاء در عوض به آخر آن افزوده شده است. برخی گفته‌اند: «صفت» برگرفته از وصف، به معنای زیور و زیبایی موجود در موصوف است.<ref> لسان العرب، ج ۱۵، ص۳۱۵، «وصف».</ref> | صفت به معنای حالتی است که در چیزی یافت می‌شود.<ref> مفردات، ص۸۷۳، «وصف».</ref> کلمه «صفت» همان کلمه «وصف» است که «واو» آن حذف و تاء در عوض به آخر آن افزوده شده است. برخی گفته‌اند: «صفت» برگرفته از وصف، به معنای زیور و زیبایی موجود در موصوف است.<ref> لسان العرب، ج ۱۵، ص۳۱۵، «وصف».</ref> | ||