کاربر ناشناس
البیان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Salvand جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Salvand جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''البیان فی تفسیرالقرآن'''، کتابی مهم در [[تفسیر]] و [[علوم قرآنی]] و اثر [[فقیه]] [[شیعی]] معاصر، [[آیت الله]] [[سیدابوالقاسم خویی]] (متوفی ۱۳۷۱ش) است. این کتاب شامل برخی از مباحث علوم قرآنی از جمله [[اعجاز القرآن|اعجاز]]، [[تحریف]]، [[ | '''البیان فی تفسیرالقرآن'''، کتابی مهم در [[تفسیر]] و [[علوم قرآنی]] و اثر [[فقیه]] [[شیعی]] معاصر، [[آیت الله]] [[سیدابوالقاسم خویی]] (متوفی ۱۳۷۱ش) است. این کتاب شامل برخی از مباحث علوم قرآنی از جمله [[اعجاز القرآن|اعجاز]]، [[عدم تحریف قرآن|تحریف]]، [[نَسْخ]] و نیز تفسیر [[سوره حمد]] است. به رغم خواسته و هدف مؤلف در ارائه تفسیرِ [[سوره]]های دیگر قرآن، البیان فقط شامل تفسیر سوره حمد است. این مجموعه حاصل درس‌های وی در [[حوزه علمیه نجف]] است.<ref>ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲۲، ص۱۹</ref> | ||
== مؤلف کتاب == | == مؤلف کتاب == | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
== محتوای کتاب == | == محتوای کتاب == | ||
{{تفسیر}} | {{تفسیر}} | ||
مؤلف در آغاز، به اجمال، از شیوه [[تفسیر]] خود سخن گفته، سپس در فصل نخست با عنوان «فضل قرآن» جایگاه [[قرآن]] را در | مؤلف در آغاز، به اجمال، از شیوه [[تفسیر]] خود سخن گفته، سپس در فصل نخست با عنوان «فضل قرآن» جایگاه [[قرآن]] را در نگاه [[آیه|آیات]] آشکار نموده و بر لزوم تدبر در آن تأکید کرده است. | ||
=== | ===اِعجاز قرآن=== | ||
در فصل دوم، در بحث از «[[اعجاز قرآن]]» به تبیین لغوی اعجاز، معنای اصطلاحی آن و فرق آن با | مؤلف در فصل دوم، در بحث از «[[اعجاز قرآن]]» به تبیین لغوی اعجاز، معنای اصطلاحی آن و فرق آن با سِحر پرداخته است. | ||
وی برترین معجزه را آن می‌داند که با برترین جریان روزگار هماوردی کند، | وی برترین [[معجزه]] را آن می‌داند که با برترین جریان روزگار هماوردی کند، از این رو با تبیین جایگاه بلاغت و فصاحت در روزگار جاهلی، به اثبات برتری قرآن در اعصار و مانندناپذیری آن در بیان و عرضه حقایق والا می‌پردازد. خویی در بیان ابعاد مانندناپذیری قرآن، به تشریع و اِخبار از غیب نیز اشاره می‌کند.<ref>خویی، البیان فی تفسیرالقرآن، ص۳۳ـ۷۷</ref> | ||
=== دفاع از فصاحت و بلاغت قرآن === | === دفاع از فصاحت و بلاغت قرآن === | ||
از دیرباز، کسانی | از دیرباز، کسانی بر این باور بوده‌اند که گاه در قرآن از لحاظ بیانی، اموری ناهمگون با فصاحت و بلاغت راه یافته است.<ref>ابن قتیبه، ص۲۲</ref> مؤلف در فصلی جدا<ref>خویی، البیان فی تفسیرالقرآن، صص۸۱ ـ۹۹</ref> به برخی از اشکالها و ایرادها در این زمینه پرداخته و با استناد به تاریخ، بدانها پاسخ گفته است. | ||
[[آیت الله]] خویی در اثر دیگرش، [[نفحات الاعجاز]]، نیز به نویسنده‌ای امریکایی که با نام ظاهراً مستعارِ نصیرالدین ظافر در کتابی با نام حُسن الایجاز <ref>بولاق ۱۹۱۲</ref> به معارضه با قرآن برخاسته بوده، پاسخ گفته است.<ref>خویی، البیان فی تفسیرالقرآن، صص۹۳-۹۴؛ رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، ج۲۴، ص۲۴۶</ref> | |||
=== قرائتهای هفت گانه قرآن === | === قرائتهای هفت گانه قرآن === | ||
{{اصلی|قاریان هفت گانه}} | {{اصلی|قاریان هفت گانه}} | ||
بحث | بحث قرائت که از پیشینه‌ای کهن و اهمیتی ویژه برخوردار است، به صورت مفصل در کتاب البیان مطرح شده است. مؤلف به جایگاه [[قرائت]] در آرای [[قرآن]] پژوهان اشاره می‌کند و با تصریح به عدم [[تواتر]] [[قرائتهای هفتگانه]] می‌گوید: | ||
:عدم تواتر [[قرائتهای هفت گانه|قرائت ها]] سخنی مشهور در میان [[شیعه]] است و بعید نیست که در میان [[اهل سنت|عامه]] نیز چنین باشد.<ref>خویی، البیان فی تفسیرالقرآن، ص۱۲۳</ref> | :عدم تواتر [[قرائتهای هفت گانه|قرائت ها]] سخنی مشهور در میان [[شیعه]] است و بعید نیست که در میان [[اهل سنت|عامه]] نیز چنین باشد.<ref>خویی، البیان فی تفسیرالقرآن، ص۱۲۳</ref> | ||