فهرست آیات مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح ترجمه مورد ۱۲) |
M.khorshidi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
| ۳۸|| اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْ‌ضَ بَعْدَ مَوْتِهَا{{سخ}} بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مى‌گرداند. ||[[سوره حدید|حدید]] ۱۷|| در روایتی از امام باقر (ع)، زنده کردن زمین به وسیله حضرت مهدی تفسیر شده‌است. <ref>عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۲۴۲.</ref> | | ۳۸|| اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْ‌ضَ بَعْدَ مَوْتِهَا{{سخ}} بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مى‌گرداند. ||[[سوره حدید|حدید]] ۱۷|| در روایتی از امام باقر (ع)، زنده کردن زمین به وسیله حضرت مهدی تفسیر شده‌است. <ref>عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۲۴۲.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۳۹|| يُعْرَ‌فُ الْمُجْرِ‌مُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ{{سخ}}تبهکاران از سیمایشان شناخته می‌شوند و از پیشانی و پایشان بگیرند. ||[[سوره الرحمن|الرحمن]] ۴۱|| هنگام قیام، خداوند شناخت چهره‌ها را به امام زمان عطا می‌کند.<ref>صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref> | | ۳۹|| يُعْرَ‌فُ الْمُجْرِ‌مُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ{{سخ}}تبهکاران از سیمایشان شناخته می‌شوند و از پیشانی و پایشان بگیرند. ||[[سوره الرحمن|الرحمن]] ۴۱|| در روایتی از امام صادق (ع): هنگام قیام، خداوند شناخت چهره‌ها را به امام زمان عطا می‌کند.<ref>صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۴۰|| فَوَرَ‌بِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْ‌ضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ{{سخ}}پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين، كه واقعاً او حق است همان گونه كه خود شما سخن مى‌گوييد. ||[[سوره ذاریات|ذاریات]] ۲۳|| در روایتی از امام زین العابدین (ع) حق، به قیام امام زمان تفسیر شده‌است.<ref>استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۵۹۶.</ref> | | ۴۰|| فَوَرَ‌بِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْ‌ضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ{{سخ}}پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين، كه واقعاً او حق است همان گونه كه خود شما سخن مى‌گوييد. ||[[سوره ذاریات|ذاریات]] ۲۳|| در روایتی از امام زین العابدین (ع) حق، به قیام امام زمان تفسیر شده‌است.<ref>استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۵۹۶.</ref> | ||