سوره زخرف: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبایی]] بر این باور است که منظور از «مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ» تمام چیزهایی است که میان انسان وعموم حیوانات مشترک است مانند اشتها و میل نفوس به چشیدنی ها و بوییدنی ها وگوش کردنی ها ولمس کردنی ها ومنظور از «تَلَذُّ الْأَعْيُنُ»  اموری است که اختصاص به انسان دارد و تمام لذت‌های نفسانی در این دو جمله نهفته است. وی هم چنان احتمال داده که لذات  روحی‌عقلی نیز در جمله تلذ الاعین نهفته باشد با این توجیه که لذت روحی رؤیت قلبی است و دیدن شامل دیدن با قلب هم می شود. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۸، ص۱۲۲.