ادبیات عاشورایی: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی با استناد به رجزها و شعارهای [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[فهرست اصحاب امام حسین(ع)|یارانش]]، [[شهدای کربلا|شهیدان کربلا]] را آغازگر ادبیات عاشورایی می‌دانند. این ادبیات، با مرثیه‌سرایی و خطبه‌خوانی [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] و [[حضرت زینب سلام الله علیها|حضرت زینب(س)]] در سوگ شهیدان کربلا ادامه یافت. این جریان ادبی، به طور مداوم از سوی [[شیعه|شیعیان]] و غیر شیعیان گسترش پیدا کرده است. علت این گسترش را توصیه [[امامان شیعه]] به سرودن شعر در سوگ امام حسین(ع) می‌دانند.  

این جریان در [[قرن چهاردهم هجری شمسی|قرن چهاردهم]] از طریق گونه‌های مختلف ادبی گسترش یافته است. شعر، [[مقتل|مقتل‌نگاری]] (گزارش‌های مکتوب مربوط به واقعه کربلا)، [[روضه‌خوانی (آیین)|روضه‌خوانی]]، [[تعزیه‌خوانی (آیین)|تعزیه‌]]، فیلمنامه و نمایشنامه از جمله این گونه‌ها هستند. رمان [[نامیرا (کتاب)|نامیرا]] نوشته صادق کرمیار،