محمد خالصی‌زاده: تفاوت میان نسخه‌ها

خالصی‌زاده به دلیل پارهای از اظهارنظرها درباره آیین‌ها و رسومات دینی مردم مورد انتقاد برخی افراد بود تا آنجا که وی را متهم به [[وهابیت]]، یا دنباله روی از [[کسروی]] می‌کردند.<ref>ر.ک:یاد، سال۲، ش ۷، تابستان ۱۳۶۶</ref> از آن میان ایرادات وی به برخی [[دعا|دعاها]] یا تقبیح رسومی چون [[زنجیرزنی]] و گل مالیدن در [[عزاداری امام حسین]] (ع) در خور ذکر است<ref>ر.ک:خالصی‌زاده، ص۱۵۰، ۱۵۴؛ هاشم دباغ، ج۱، ص۱۵۹</ref> او خواهان اتحاد [[جهان اسلام|دنیای اسلام]] و تشکیل حکومت بزرگ اسلامی بود.<ref>خالصی‌زاده، ص۱۳۲؛ صفائی، ص۱۰۹؛ مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آرشیو، ش ۱۰۱۲۴، پرونده «خالصی‌زاده»</ref> خالصی‌زاده برای ترویج اندیشه اتحاد [[اسلام]] علاوه بر تألیف کتاب و مقاله و ایراد سخنرانی به [[حجاز]]، [[سوریه]]، [[مصر]]، [[فلسطین]] و [[لبنان]] مسافرت کرد و با بزرگان [[اهل تسنن]] در این مناطق به گفتگو پرداخت.<ref>ر.ک: اسلام دباغ، ص۱۹۴؛ هاشم دباغ، ج۱، ص۵۶ـ۹۲</ref> او در راه تحقق آرمان‌های خود، با حکومت‌های وقت [[ایران]] و [[عراق]] و با دولت‌های استعمارگر [[انگلیس]] و [[شوروی]] مبارزه کرد.<ref>ر.ک: احمدی، ص۲۸ـ۳۰، ۳۶ـ۴۳، ۶۹ـ۷۰</ref> او در کنار مبارزات سیاسی به تحقیق و پژوهش نیز مشغول بود و حدود یکصد جلد کتاب و رساله در زمینه‌های گوناگون به زبان فارسی و عربی تألیف کرد.<ref>هاشم دباغ، ج۱، ص۲۷ـ۳۳؛ احمدی، ص۱۲۵</ref>