منذر بن جارود: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُنذِر بن جارود'''(درگذشته [[سال ۶۲ قمری]]) کارگزار [[امام علی(ع)]] در اصطخر. منذر در [[جنگ جمل]] و [[جنگ صفین|صفین]] در سپاه امام علی بود. حضرت علی(ع) او را به خاطر جایگاه پدرش [[جارود]]، به کارگزاری اصطخر منصوب کرد اما پس از مدتی به دلیل خوشگذرانی منذر، امام علی او را برکنار کرد. او همچنین نامه و نامه‌رسان [[امام حسین(ع)]] به بزرگان [[بصره]] را تسلیم [[عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد]] کرد. منذر در [[قیام مختار]] بی‌طرف بود. وی مدتی کارگزار [[امویان]] در [[هند]] نیز بود.

منذر در دوره [[حکومت امام علی(ع)]] از جمله یاران وی بود، اما در سال‌های آخر عمر، به [[امویان]] گرایش یافت و به عنوان کارگزار [[یزید بن معاویه]] از سوی [[عبیدالله بن زیاد]] در منطقه‌ای از [[هند]] منصوب گردید.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۴۱۸.</ref> او در همان‌جا در [[سال ۶۲ هجری قمری]] وفات کرد.<ref>ابن سعد، الطبقات الكبری،بیروت، ج۶، ص۸۳</ref>

منذر در [[جنگ جمل]] و [[جنگ صفین]] در رکاب امام علی(ع) جنگید. پس از جنگ جمل منذر سؤالی را درباره [[آخرالزمان]] از امیرالمؤمنین(ع) پرسید که امام پاسخی مفصل به او و دیگر اصحاب داد.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ص۴۸۸.</ref>

منذر بن جارود هنگام آغاز قیام [[امام حسین(ع)]] از بزرگان [[بصره]] بوده است.<ref>دینوری، الأخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۲۳۲.</ref> [[نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره|امام حسین(ع) در نامه‌ای به بزرگان بصره]] از جمله منذر دعوت به همراهی نمود. وی نامه و نامه‌رسان ([[سلیمان بن رزین]]) را تسلیم عبیدالله کرد.<ref>دینوری، الأخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۲۳۱.</ref> درباره رفتار او با سلیمان بن رزین دو نظر وجود دارد. عده‌ای معتقدند که منذر به گمان آنکه نامه از جانب [[عبیدالله بن زیاد]]([[سال ۳۳ هجری قمری|۳۳]]-[[سال ۶۷ هجری قمری|۶۷ق]]) بوده چنین عملی را مرتکب شده است.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۳۷.</ref> اما برخی دیگر این اقدام را متأثر از هم‌سوئی وی با عبیدالله می‌دانند. اینان شاهد این هم‌سوئی را [[تزویج]] دختر منذر با ابن زیاد می‌دانند.<ref> مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ج۱۱، ص۳۸۴.</ref>