سعید بن عبدالله حنفی: تفاوت میان نسخه‌ها

|توضیح تصویر        =آرامگاه شهدای کربلا

| نحوه وفات/شهادت    = شهادت در واقعه عاشورا

| از یاران          = امام حسین (ع)

| فعالیت‌ها= حامل [[نامه‌های کوفیان به امام حسین]] و بالعکس

'''سعید (سعد) بن عبدالله حنفی'''،([[شهادت]] [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]]) از [[شهدای کربلا|شهدای واقعه کربلا]]. او از [[شیعیان]] [[کوفه]] بود که برخی [[نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)|نامه‌های کوفیان]] و  [[امام حسین]] را به یکدیگر می‌رساند. او همچنین نامه [[مسلم بن عقیل]] را به امام رساند و پس از آن با کاروان آن حضرت همراه شد. سعید در [[شب عاشورا]] در حمایت از امام حسین سخنرانی کرد و [[سوگند]] یاد کرد که اگر هفتاد بار سوزانده و سپس زنده شود باز هم از حمایت امام دست بر نخواهد برداشت.

سعید بن عبدالله و [[هانی بن هانی سبیعی]] نامه سوم کوفیان را به سوی امام حسین بردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۲؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۹۷؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۶.</ref> نویسندگان این نامۀ [[شبث بن ربعی|شَبَثُ بن رِبعی]]، [[حجار بن ابجر|حَجّار بن اَبجَر]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن حارث]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن رویم]]، [[عزرة بن قیس]]، [[عمرو بن حجاج]] و [[محمد بن عمیر]] بودند.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج۱، صص۱۵۸-۱۶۰.</ref> برخی معتقدند که این مأموریت به جهت وجاهت سعید بن عبدالله بوده، به امید آنکه این وجاهت، امام(ع) را به آمدن قانع کند.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۵۸.</ref>

{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول =:{{سخ}}'''السَّلامُ عَلَی سَعْدِ بْنِ عَبْدِ الله الْحَنَفِی الْقَائِلِ لِلْحُسَینِ وَ قَدْ أذِنَ لَهُ فِی الانْصِرَافِ لا نُخَلِّیک حَتَّی یعْلَمَ الله أنَّا قَدْ حَفِظْنَا غَیبَةَ رَسُولِ الله (ص) فِیک وَ اللهِ لَوْ أَعْلَمُ أنِّی أقْتَلُ ثُمَّ أحْیا ثُمَّ أحْرَقُ ثُمَّ أذْرَی وَ یفْعَلُ ذَلِک بِی سَبْعِینَ مَرَّةً مَا فَارَقْتُک حَتَّی ألْقَی حِمَامِی دُونَک وَ کیفَ لا أفْعَلُ ذَلِک وَ إِنَّمَا هِی مَوْتَةٌ أوْ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ هِی الْکرَامَةُ الَّتِی لا انْقِضَاءَ لَهَا أبَداً فَقَدْ لَقِیتَ حِمَامَک وَ وَاسَیتَ إِمَامَک وَ لَقِیتَ مِنَ اللهِ الْکرَامَةَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ حَشَرَنَا الله مَعَکمْ فِی الْمُسْتَشْهَدِینَ وَ رَزَقَنَا مُرَافَقَتَکمْ فِی أعْلَی عِلِّیینَ'''|تاریخ بایگانی | منبع = <small>بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۰.</small> | تراز = چپ| عرض = 200px | اندازه خط = 15px|رنگ پس زمینه=#FF3399 | گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}

در [[شب عاشورا]] که [[امام حسین(ع)|امام(ع)]] اصحاب را پشت خیمه‌ها جمع کرد و پس از سخنرانی معروف خود از آنان خواستند که هر یک دست دوست خود را گرفته و از تاریکی شب بهره گرفته و این ناحیه و سرزمین را ترک کنند. سعید از جای خود برخاست و گفت:

{{ب|أقدم حسین الیوم تلق أحمدا |و شیخک الخیر علیا ذا الندی}}{{پایان شعر}} (ای حسین پیش بیا که امروز هم جدّت را که برگزیده ی خداست وهم پدرت را که اهل جود وبخشش است دیدار خواهی کرد.)<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۱۱۲.</ref>

ظهر عاشورا هنگامی که [[امام حسین(ع)]] [[نماز خوف]] به جا آورد، سعید بن عبدالله وزهیربن قین به امر امام (ع) {{یاد|وحضرت صلاة الظهر ، '''فأمر الحسين (ع)زهير بن القين وسعيد بن عبدالله الحنفي''' أن يتقدما أمامه بنصف من تخلف معه ، ثم صلى بهم صلاة الخوف... فوصل إلى الحسين (ع)سهمٌ ، فتقدم سعيد بن عبدالله الحنفي ، ووقف يقيه بنفسه ما زال ، ولا تخطى حتى سقط إلى الأرض وهو يقول : اللهم العنهم لعن عادٍ وثمود ، اللهم أبلغ نبيك عني السلام ، وأبلغه ما لقيت من ألم الجراح ، فإني أردت ثوابك في نصر ذرية نبيك ، ثم قضى نحبه رضوان الله عليه .}}مقابل حضرت ایستادند و با صورت، سینه، پهلوها و دست هایشان، از اصابت تیرها به امام(ع) جلوگیری می‌کردند.<ref>  السيد بن طاووس، الملهوف على قتلى‌الطّفوف، ج۱، ص ۱۶۵.  تستری، قاموس الرجال، ج۵، صص۱۰۷-۱۰۸؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۷؛ ابی‌مخنف، وقعة الطف، ص۲۶۶؛ امین، اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۴۱.</ref> نقل کرده اند که زمانی که به زمین افتاد  و در حال جان دادن بود این دعا را می‌خواند

::خدایا! همان‌گونه که [[قوم عاد]] و [[ثمود]] لعنت کردی، اینان (سپاه [[کوفه]]) را مورد [[لعن]] خویش قرار ده. خدایا! سلام و درود مرا به پیامبرت برسان و درد و رنجی را که در اثر زخم‌های بدنم تحمل نمودم به آن حضرت ابلاغ فرما؛ زیرا من در یاری پیامبرت خواستار دستیابی به پاداش توأم. <ref>تستری، قاموس الرجال، ج۵، صص۱۰۷-۱۰۸؛ سماوی، ابصار العین، صص۲۱۷-۲۱۸؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۲۸.</ref>

سپس رو به امام(ع) کرد و گفت:‌ای فرزند [[رسول خدا]]، آیا به پیمانم عمل کردم؟ امام(ع) فرمود: آری؛ تو پیشاپیش من به [[بهشت]] خواهی رفت.<ref>تستری، قاموس الرجال، ج۵، ص۱۰۸؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۸؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۲۸.</ref> نقل شده که هنگام شهادت، به جز زخم‌های شمشیر و نیزه، ۱۳ تیر بر بدنش بوده است.{{یاد| فوجد به ثلاثة عشر سهمأً سوى ما به من ضرب السيوف وطعن الرماح }}<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۴۱.</ref>