کاربر ناشناس
محمد خالصی‌زاده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Rezataran بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Rezataran بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
==حضور در ایران== | ==حضور در ایران== | ||
===تاسیس حزب و چاپ روزنامه=== | ===تاسیس حزب و چاپ روزنامه=== | ||
خالصى زاده با تشكيل جمعيتى به نام «نمايندگان عالى بين النهرين در ايران» توجه جهانى را به تجاوزات [[ملك فیصل]] و [[انگلیس]] در [[عراق]] جلب و پيامهايى تلگرافى به كشورها و مجامع مختلف مخابره كرد.<ref>هاشم دباغ، ج 1، ص 143ـ144؛ اسلام دباغ، ص 192</ref> همچنين وى از آذر | خالصى زاده با تشكيل جمعيتى به نام «نمايندگان عالى بين النهرين در ايران» توجه جهانى را به تجاوزات [[ملك فیصل]] و [[انگلیس]] در [[عراق]] جلب و پيامهايى تلگرافى به كشورها و مجامع مختلف مخابره كرد.<ref>هاشم دباغ، ج 1، ص 143ـ144؛ اسلام دباغ، ص 192</ref> همچنين وى از آذر ۱۳۰۲ به ترويج ديدگاههاى خود در روزنامه [[لواء بین النهرین]] پرداخت.<ref>صدرهاشمى، ج 4، ص 180</ref> | ||
===تلاش برای بازگشت علمای عراق=== | ===تلاش برای بازگشت علمای عراق=== | ||
خالصى زاده براى بازگشت علماى عراق و كمك به آنان با [[احمدشاه قاجار]] ديدار و گفتگو كرد.<ref>عبدالهادى حائرى، ص 187</ref> او از آيت اللّه [[عبدالکریم حائری]] كه به تازگى [[حوزه علمیه قم]] را رونق داده بود، انتظار داشت كه در بازگرداندن علما به [[عراق]] همكارى كند.<ref>وردى، ج 6، ص 248؛ عبدالحسين حائرى، مصاحبه مورخ 22 آبان 1386</ref> در كنار اين تلاشها در اواخر 1302ش در ماجراى جمهورى خواهى [[رضاخان]]، مردم را به مخالفت با جمهورى فراخواند.<ref>سالور، ج 9، ص 6817؛ بهار، ج 2، ص 44</ref> و در نهايت در ناكامى جنبش جمهورى خواهى نقش اساسى داشت.<ref>ر.ک:بهار، ج 1، ص 360؛ مستوفى، ج 3، ص 595</ref> | خالصى زاده براى بازگشت علماى عراق و كمك به آنان با [[احمدشاه قاجار]] ديدار و گفتگو كرد.<ref>عبدالهادى حائرى، ص 187</ref> او از آيت اللّه [[عبدالکریم حائری]] كه به تازگى [[حوزه علمیه قم]] را رونق داده بود، انتظار داشت كه در بازگرداندن علما به [[عراق]] همكارى كند.<ref>وردى، ج 6، ص 248؛ عبدالحسين حائرى، مصاحبه مورخ 22 آبان 1386</ref> در كنار اين تلاشها در اواخر 1302ش در ماجراى جمهورى خواهى [[رضاخان]]، مردم را به مخالفت با جمهورى فراخواند.<ref>سالور، ج 9، ص 6817؛ بهار، ج 2، ص 44</ref> و در نهايت در ناكامى جنبش جمهورى خواهى نقش اساسى داشت.<ref>ر.ک:بهار، ج 1، ص 360؛ مستوفى، ج 3، ص 595</ref> | ||