سوره نمل: تفاوت میان نسخه‌ها

در آیات ۸۰ و ۸۱ سوره نمل «إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ...» [[کافران]] به مردگانی تشبیه شده‌اند که گوشی برای شنیدن و چشمی برای دیدن ندارند و موعظه‌های [[پیامبر(ص)]] را نمی‌شنوند و پیامبر(ص) توان القای حقیقت را به آنها نخواهد داشت. [[علامه طباطبایی]] منظور از اسماع در آیه را همان هدایت و منظور از آیات را حجت‌هایی که دلالت بر توحید و معارف حقه دارند دانسته‌ است و افزوده که هر کس با سلامت عقلانی در حجت‌های الهی وآیات آفاقی و انفسی{{یاد| به نشانه‌های خدا در جسم و جان انسان آیات انفسی  و به نشانه‌های او که در بیرون وجود او قرار دارد آیات آفاقی گفته می‌شود.تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۳۲۸ }} بیندیشد و به آنها ایمان بیاورد و در برابرش تسلیم باشد بی شک از حیات واقعی برخوردار است و می‌تواند از گوش وبینایی اش برای هدایت الهی توسط پیامبر(ص) بهره مند گردد. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۵، ص۳۹۰.</ref> [[طبرسی]] در تفسیر [[مجمع البیان]] ذیل این آیه بر این باور است آدم ناشنوا یا نابینا اگر توجه کند می‌توان به او مطالبی فهماند؛ ولی کسی که روی بگرداند نمی‌توان او را آگاه ساخت و این تشبیه [[قرآن]] را اشاره بر جهل منکران پیامبر(ص) دانسته که با [[تعصب]] بر مواضع خود، از تشخیص حقیقت بازمی‌مانند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۶۵.</ref>

[[تفسیر نمونه]] با استناد به این آیات [[مرگ]] و حیات در منطق و بینش قرآن را متفاوت از حیات و مرگ در بینش مادی می‌دانند. بر این اساس از دیدگاه قرآن ممکن است افرادی از نظر فیزیکی زنده باشند ولی در شمار مردگان محسوب می‌شوند مانند کسانی که چشم و گوش خود را بر دریافت هدایت پیامبران می‌بندند و در مقابل ممکن است کسانی از نظر فیزیکی دارای حیات نباشند ولی به دلیل داشتن آثاری در دنیای مادی، دارای حیات هستند؛ مانند [[شهیدان]] که [[خداوند]] آنان را زنده معرفی کرده‌است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۵۴۲-۵۴۳.</ref>