آیه متعه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیهٔ مُتعِه''' بیست و چهارمین آیه [[سوره نساء]] است که از نگاه عالمان [[شیعه]]، فرازی از این [[آیه]]، دلالت بر جواز [[ازدواج موقت]] در [[اسلام]] دارد. [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] چون متعه را جائز نمی‌دانند، مدعی شدند که این آیه به واسطهٔ [[سنت|سنت نبوی]]، [[نسخ]] شده است. برخی از مفسران شیعی این ادعا را نادرست شمرده و می‌گویند روایات نسخ، ضعیف و مضمونشان آشفته است و تحریم متعه را به [[عمر بن خطاب|خلیفهٔ دوم]] نسبت می‌دهند.  

| عرض = ۱۰۰

| شکل بندی عنوان = line-height:200%; font-size:125%; font-weight: normal

| شکل بندی ستون راست = text-align:center; line-height:170%

| شکل بندی آدرس = font-size:75%

| تورفتگی = ۰

| تراز = وسط

| عنوان = {{عربی

|وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ  كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ  وَ أُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاءَ ذَالِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم محُّْصِنِينَ غَيرَْ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنهُْنَّ فََاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً  وَ لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ  إِنَّ اللَّهَ كاَنَ عَلِيمًا حَكِيمًا}}|و زنانِ شوهردار [نیز بر شما حرام شده است] به استثنای زنانی که مالک آنان شده‌اید. [این] فریضهٔ الهی است که بر شما مقرر گردیده است. و غیر از این [زنانِ نامبرده]، برای شما حلال است که [زنان دیگر را] به وسیله اموال خود طلب کنید- در صورتی که پاکدامن باشید و زناکار نباشید- و زنانی را که مُتعه کردهاید، مَهرشان را به عنوان فریضه‌ای به آنان بدهید، و بر شما گناهی نیست که پس از [تعیین مبلغ] مقرّر، با یکدیگر توافق کنید [که مدت عقد یا مَهر را کم یا زیاد کنید]؛ مسلماً خداوند دانای حکیم است.

}}

==جواز ازدواج موقت==

آیه بیست و چهارم [[سوره نساء]] به جواز ازدواج موقت اشاره دارد و به همین خاطر به نام آیهٔ متعه خوانده می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۳۵.</ref> در فرازی از این آیه، خداوند به [[مسلمان|مسلمانان]] می‌گوید که هرگاه میل به [[ازدواج]] و ایجاد رابطهٔ زناشویی با زنان داشتید، [[مهریه|مهریهٔ]] آنها را پرداخت کنید.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۲۷۱.</ref> گفته شده است که در این فراز، اصل جواز ازدواج موقت مسلّم انگاشته شده، از این‌رو تنها وجوب تعیین و پرداخت مهریه بیان شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۳۵.</ref> به گفته [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] این آیه در [[مدینه]] نازل شده است. در آن روزگار ازدواج موقت که به آن [[ازدواج موقت|متعه]] می‌گفتند، در میان مسلمانان [[سنت|سنتی]] شناخته شده و عمل به آن رایج بود و واژهٔ «استمتعتم» از همان عنوان متعه گرفته شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۲۷۲.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]] از [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] و دیگر [[صحابه|اصحاب پیامبر]]، نقل می‌کند که مراد از واژهٔ «استمتعتم» در این آیه [[صیغه ازدواج|عقد ازدواجی]] است که دارای زمانی محدود است.<ref>طبرسی، مجمع‌ البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۵۳.</ref>  

[[سید هاشم بحرانی]] در [[تفسیر البرهان]] روایاتی را از [[امامان شیعه]] نقل می‌کند که این آیه را بیانگر جواز ازدواج موقت می‌شمارند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۸.</ref>