ایلاء: تفاوت میان نسخه‌ها
←شرایط تحقق ایلاء
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←پیشینه: تغییر ساختار و ویرایش) |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
ایلاء عملی [[حرام]] شمرده شده و علت آن، حرمت ترک آمیزش با همسر بیش از چهار ماه بیان گردیده است.<ref> شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۰، ص۱۳۸؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۹، ص۱۱۵.</ref> برخی نیز این حکم را از ذیل [[آیه ۲۲۶ سوره بقره]] «فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ» برداشت نموده‌اند.<ref>علی‌پور، «ایلاء»، ص۱۸۴.</ref> | ایلاء عملی [[حرام]] شمرده شده و علت آن، حرمت ترک آمیزش با همسر بیش از چهار ماه بیان گردیده است.<ref> شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۰، ص۱۳۸؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۹، ص۱۱۵.</ref> برخی نیز این حکم را از ذیل [[آیه ۲۲۶ سوره بقره]] «فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ» برداشت نموده‌اند.<ref>علی‌پور، «ایلاء»، ص۱۸۴.</ref> | ||
=== شرایط تحقق ایلاء === | === ارکان و شرایط تحقق ایلاء === | ||
برای ایلاء سه رکن شمرده‌اند؛ ایلاءکننده (شوهر)، ایلاءشده (همسر) و صیغه ایلاء، که با هر لفظ و هر زبانی که صراحت در مفهوم آن داشته باشد، محقّق می‌گردد.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۴۸-۷۴۹.</ref> شرایطی نیز برای تحقق ایلاء بیان شده، که چنانچه هر یک از آنها وجود نداشته باشد ایلاء محقق نمی‌شود؛ این شرایط عبارت‌اند از:<ref>مشکینی، مصطلحات‌الفقه، ۱۳۹۲ش، ص۹۸.</ref> | برای ایلاء سه رکن شمرده‌اند؛ ایلاءکننده (شوهر)، ایلاءشده (همسر) و صیغه ایلاء، که با هر لفظ و هر زبانی که صراحت در مفهوم آن داشته باشد، محقّق می‌گردد.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۴۸-۷۴۹.</ref> شرایطی نیز برای تحقق ایلاء بیان شده، که چنانچه هر یک از آنها وجود نداشته باشد ایلاء محقق نمی‌شود؛ این شرایط عبارت‌اند از:<ref>مشکینی، مصطلحات‌الفقه، ۱۳۹۲ش، ص۹۸.</ref> | ||
*ایلاءکننده عاقل، [[بلوغ|بالغ]] و دارای قصد و اختیار باشد. | *ایلاءکننده عاقل، [[بلوغ|بالغ]] و دارای قصد و اختیار باشد. | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
=== احکام پس از ایلاء === | === احکام پس از ایلاء === | ||
فقیهان معتقدند، اگر مردی | فقیهان معتقدند، اگر مردی اقدام به ایلاء کرد، زن می‌تواند به [[حاکم شرع]] شکایت کند. حاکم نخست چهار ماه به مرد مهلت می‌دهد تا به زن رجوع کند و بعد از آمیزش، [[کفاره قسم|کفّاره شکستن قسم]] دهد.<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان، ۱۴۲۵ق، ج۲، ص۲۹۲.</ref> اگر مرد در این مدت اقدامی نکرد، حاکم وی را میان بازگشت و [[طلاق]] همسرش مخیّر می‌کند و اگر از هر دو کار خودداری نمود با زندانی کردن و سخت گرفتن در تغذیه، وی را بر گزینش یکی از این دو راه مجبور می‌سازد.<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان، ۱۴۲۵ق، ج۲، ص۲۹۲؛ امام خمینی، تحریر الوسیلة، مؤسسه دارالعلم، ج۲، ص۳۵۷.</ref> برخی فقها معتقدند، در این صورت، حاکم می‌تواند زن را طلاق دهد.<ref> طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۱۵.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||