خواجه نصیرالدین طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
←حضور در قلعه‌های اسماعیلیان
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
A.khorasani (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
=== حضور در قلعه‌های اسماعیلیان === | === حضور در قلعه‌های اسماعیلیان === | ||
خواجه نصیرالدین طوسی، پس از حمله مغولان به [[ایران]] و بروز ناآرامی خصوصاً در منطقه خراسان، مدتی در شهرهای مختلف سرگردان بود تا آنکه به دعوت ناصرالدین، فرمانروای قلعه‌های اسماعیلیان در [[خراسان بزرگ|خراسان]]، به [[قهستان]] رفت<ref>نصیرالدین طوسی، تنسوخ نامه ایلخانی، ۱۳۶۳ش، ص۱۷.</ref> و در آنجا به درخواست ناصرالدین، کتاب [[تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق (کتاب)|تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق]] نوشته [[احمد بن محمد رازی|ابوعلی مسکویه رازی]] را به فارسی ترجمه کرد، مطالبی به آن افزود و آن را به نام ناصر الدین، [[اخلاق ناصری (کتاب)|اخلاق ناصری]] نامید. تاریخ تألیف این کتاب، ۶۳۰ تا ۶۳۲ق بوده است.<ref>مدرسی رضوی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ۱۳۵۴ش، ص۹.</ref> وی همچنین در آنجا کتابی در علم [[علم هیئت|هیئت]] به‌نام [[الرسالة المعینیة]]، به نام معین الدین، فرزند ناصرالدین، تألیف کرد.<ref>مدرسی رضوی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ۱۳۵۴ش، ص۹.</ref> قلعه‌های اسماعیلیان، تنها نیروی مقاوم در برابر حملات مغولان دانسته شده است. در وضعیتی که شهرهای خراسان و [[نیشابور]] به‌طور کامل به‌دست مغولان افتاده بود، این قلعه‌ها سال‌های طولانی مقاومت کردند و تسلیم مغولان نشدند.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۶م، ج۹، ص۴۱۵.</ref> | خواجه نصیرالدین طوسی، پس از حمله مغولان به [[ایران]] و بروز ناآرامی خصوصاً در منطقه خراسان، مدتی در شهرهای مختلف سرگردان بود تا آنکه به دعوت ناصرالدین، فرمانروای قلعه‌های اسماعیلیان در [[خراسان بزرگ|خراسان]]، به [[قهستان]] رفت<ref>نصیرالدین طوسی، تنسوخ نامه ایلخانی، ۱۳۶۳ش، ص۱۷.</ref> و در آنجا به درخواست ناصرالدین، کتاب [[تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق (کتاب)|تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق]] نوشته [[احمد بن محمد رازی|ابوعلی مسکویه رازی]] را به فارسی ترجمه کرد، مطالبی به آن افزود و آن را به نام ناصر الدین، [[اخلاق ناصری (کتاب)|اخلاق ناصری]] نامید.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به: آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۸۰-۳۸۱؛ امین، اعيان الشيعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۴۱۵.</ref> تاریخ تألیف این کتاب، ۶۳۰ تا ۶۳۲ق بوده است.<ref>مدرسی رضوی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ۱۳۵۴ش، ص۹.</ref> وی همچنین در آنجا کتابی در علم [[علم هیئت|هیئت]] به‌نام [[الرسالة المعینیة]]، به نام معین الدین، فرزند ناصرالدین، تألیف کرد.<ref>مدرسی رضوی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ۱۳۵۴ش، ص۹.</ref> قلعه‌های اسماعیلیان، تنها نیروی مقاوم در برابر حملات مغولان دانسته شده است. در وضعیتی که شهرهای خراسان و [[نیشابور]] به‌طور کامل به‌دست مغولان افتاده بود، این قلعه‌ها سال‌های طولانی مقاومت کردند و تسلیم مغولان نشدند.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۶م، ج۹، ص۴۱۵.</ref> | ||
[[علاءالدین محمد]]، رهبر اسماعیلیان، پس از آنکه خبر حضور خواجه نصیر طوسی نزد ناصرالدین را دریافت کرد، خواجه نصیر را به پیش خود خواند و او به همراه ناصرالدین، به قلعه [[میمون دز]] رفت و رهبر اسماعیلیان استقبال ویژه‌ای از او کرد. خواجه نصیرالدین طوسی تا هنگامی که فرزند علاءالدین محمد، [[رکن الدین خورشاه|رکن الدین]] در حمله دوم مغول تسلیم آنها شد، در [[قلعه الموت|قلعه اَلَموت]] نزد او ماند.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۶م، ج۹، ص۴۱۵.</ref> | [[علاءالدین محمد]]، رهبر اسماعیلیان، پس از آنکه خبر حضور خواجه نصیر طوسی نزد ناصرالدین را دریافت کرد، خواجه نصیر را به پیش خود خواند و او به همراه ناصرالدین، به قلعه [[میمون دز]] رفت و رهبر اسماعیلیان استقبال ویژه‌ای از او کرد. خواجه نصیرالدین طوسی تا هنگامی که فرزند علاءالدین محمد، [[رکن الدین خورشاه|رکن الدین]] در حمله دوم مغول تسلیم آنها شد، در [[قلعه الموت|قلعه اَلَموت]] نزد او ماند.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۶م، ج۹، ص۴۱۵.</ref> | ||