Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱
ویرایش
آیه شفاء: تفاوت میان نسخه‌ها
←محتوا
جز (جایگزینی متن - '== پانویس ==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشتها}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
(←محتوا) |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
آیه ۸۲ [[سوره اسراء]]، معروف به آیه شفاء بوده و اشاره به شفابخش بودن و درمان بیماری‌ها توسط [[قرآن]] دارد.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات، ج۱، ص۲۶۵.</ref> مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] معتقدند که همه آیات قرآن شفابخش هستند و این ویژگی اختصاص به «آیه شفاء» ندارد.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴.</ref> [[مفسران]] شفابخش بودن قرآن در این آیه را به چند صورت بیان کرده‌اند: | آیه ۸۲ [[سوره اسراء]]، معروف به آیه شفاء بوده و اشاره به شفابخش بودن و درمان بیماری‌ها توسط [[قرآن]] دارد.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات، ج۱، ص۲۶۵.</ref> مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] معتقدند که همه آیات قرآن شفابخش هستند و این ویژگی اختصاص به «آیه شفاء» ندارد.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴.</ref> [[مفسران]] شفابخش بودن قرآن در این آیه را به چند صورت بیان کرده‌اند: | ||
# به گفته گروهی از مفسران مانند [[ابوالفتوح رازی]]، [[فخر رازی]] و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، منظور از شفابخش بودن آیات قرآن، بیان دلائل خداشناسی، [[نبوت]]، [[معاد]]، [[قضا و قدر]]، [[امامت]] است؛ چراکه انسان‌ها را از سردرگمی و نادانی نجات داده و از ورود شبهه جلوگیری کرده و انسان را به سعادت و هدایت می‌رساند.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> | # به گفته گروهی از مفسران مانند [[ابوالفتوح رازی]]، [[فخر رازی]] و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، منظور از شفابخش بودن آیات قرآن، بیان دلائل خداشناسی، [[نبوت]]، [[معاد]]، [[قضا و قدر]]، [[امامت]] است؛ چراکه انسان‌ها را از سردرگمی و نادانی نجات داده و از ورود شبهه جلوگیری کرده و انسان را به سعادت و هدایت می‌رساند.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> | ||
# به عقیده برخی از | # به عقیده برخی از همچون فخر رازی و [[علامه طباطبایی]] همانطور که جسم انسان مریض می‌شود؛ روح انسان نیز مبتلا به بیماریهای اعتقادی و اخلاقی می‌شود که درمان آن با تلاوت و عمل کردن به قرآن صورت می‌پذیرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴؛ فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷.</ref> | ||
# عده‌ای از مفسران آیات قرآن را برای درمان بیماریهای جسمی نیز مفید دانسته‌اند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷؛ فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۸۹؛ خواجه عبدالله انصاری، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۶۱۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳؛ حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسیر اثنی عشری، ج۷، ص۴۳۱.</ref> هچنین به گزارش نظامی برخی از پزشکان در زمان قدیم هنگامی که از درمان بیماری ناامید می‌شدند بعد از خواندن دو رکعت [[نماز]] و [[سوره فاتحه]]، «آیه شفاء» را برای بهبودی مریض می‌خواندند و مریض شفا می‌گرفت.<ref>نظامی، مجمع النوادر، ۱۳۶۴ش، ص۷۰.</ref> | # عده‌ای از مفسران آیات قرآن را برای درمان بیماریهای جسمی نیز مفید دانسته‌اند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷؛ فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۸۹؛ خواجه عبدالله انصاری، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۶۱۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳؛ حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسیر اثنی عشری، ج۷، ص۴۳۱.</ref> هچنین به گزارش نظامی برخی از پزشکان در زمان قدیم هنگامی که از درمان بیماری ناامید می‌شدند بعد از خواندن دو رکعت [[نماز]] و [[سوره فاتحه]]، «آیه شفاء» را برای بهبودی مریض می‌خواندند و مریض شفا می‌گرفت.<ref>نظامی، مجمع النوادر، ۱۳۶۴ش، ص۷۰.</ref> | ||
# بنا بر نظر [[فیض کاشانی]]، معانی آیات قرآن برای شفای بیماریهای روحی و الفاظ قرآن برای درمان بیماریهای جسمی است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳.</ref> | # بنا بر نظر [[فیض کاشانی]]، معانی آیات قرآن برای شفای بیماریهای روحی و الفاظ قرآن برای درمان بیماریهای جسمی است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳.</ref> | ||