حلیة المتقین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| طراح جلد =

| زبان = فارسی

| موضوع = اخلاق

| سبک = روایی

'''حِلْیةُ الْمُتَّقین'''، کتابی فارسی و همه‌فهم درباره [[اخلاق]]، آداب و سنن اسلامی، اثر [[علامه محمدباقر مجلسی]] (۱۰۳۷-۱۱۱۰ق). چنانکه علامه مجلسی گفته، کتاب، ترجمه روان روایات معتبر [[شیعه]] است. حلیة المتقین در ۱۴ باب و یک خاتمه تنظیم شده و آداب لباس پوشیدن، آداب خوردن و آشامیدن، [[ازدواج]] و معاشرت با زنان و فرزندان و مردم، آداب تجارت کردن و سفر، از جمله مطالب کتاب است.

   

==نویسنده==

{{اصلی|محمد باقر مجلسی}}

علامه مجلسی، در دوره [[شاه سلیمان صفوی]]، عهده‌دار [[منصب شیخ الاسلامی]] شد و تا پایان عمر این مسئولیت را به عهده داشت.<ref>دوانی، «شرح حال علامه مجلسی»، ص۲۴.</ref> [[حرّ عاملی‌|شیخ حرّ عاملی]]، هم‌عصر علامه مجلسی، او را محقق، فقیه، متکلم، محدث ثقه و دارای تألیفات سودمند بسیار خوانده است.<ref>دوانی، «شرح حال علامه مجلسی»، ص۲۶-۲۷.</ref> مجلسی دوم، از معدود عالمانی بوده که آثاری به زبان فارسی نگاشته است تا قابل استفاده عموم باشد؛ از جمله [[حیات القلوب]]، حلیة المتقین و [[جلاء العیون]].<ref>دوانی، «شرح حال علامه مجلسی»، ص۳۱.</ref> بیش از ۵۰ اثر فارسی به وی نسبت داده شده است.<ref>دوانی، «شرح حال علامه مجلسی»، ص۳۴-۳۶.</ref> محمدتقی بهار، شاعر و ادیب برجسته معاصر در ایران، مهمترین کار علامه مجلسی پس از تألیف بحار الانوار را تالیف آثاری به زبان فارسی دانسته که به گفته او، اهل علم تا آن روز چنان کاری نکرده بوده‌اند.<ref>مهدوی دامغانی، «نگاهی به پاره‌ای از آثار فارسی علامه مجلسی»، ص۱۷-۱۸.</ref>

چنانکه علامه مجلسی در مقدمه کتاب حلية المتقين گفته، این کتاب را به درخواست عده‌ای نوشته که از او رساله‌ای مختصر و همه‌فهم خواسته‌اند درباره آدابی که با سند معتبر از ائمه نقل شده است.<ref>علامه مجلسی، حلیة المتقین، ۱۳۶۹ش، ص۳ و ۴.</ref>

== محتوای کتاب ==

کتاب، ۱۴ باب و یک خاتمه دارد و هر فصل حاوی ۱۲ فصل است. هر کدام از بخش‌های کتاب، در بیان آدابی است؛ از جمله در بیان آداب لباس، آداب زیور پوشیدن و خضاب کردن، خوردن و آشامیدن، ازدواج و معاشرت با زنان و تربیت فرزندان، مسواک کردن و تراشیدن سر، آداب بوی خوش داشتن، حمام رفتن و غسل کردن، خوابیدن و بیدار شدن، معاشرت با مردم، سلام کردن، آداب داخل شدن در خانه و بیرون رفتن از آن، آداب پیاده رفتن و سوار شدن و تجارت کردن و سرانجام در آداب سفر.<ref>صدرایی خویی، میراث مشترک ایران و هند، قم، ج۲، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref> عناوین ابواب مختلف کتاب عبارتند از: