Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۰۰
ویرایش
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
== حکومت حضرت مهدی(عج) == | == حکومت حضرت مهدی(عج) == | ||
برخی این آیه را در مورد [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|حضرت مهدی(عج)]]<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۹۷.</ref> و حتی از آیات اختصاصی ظهور امام عصر در [[آخرالزمان]] دانستهاند.<ref> شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۴۴.</ref> چنانکه [[شیخ طوسی]] با تکیه بر نظرات برخی از علمای [[شیعه]]، این آیه را در مورد حکومت حضرت مهدی دانسته که [[خدا|خداوند]] او را حاکم در زمین و وارث حکومت جباران خواهد کرد. | برخی این آیه را در مورد [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|حضرت مهدی(عج)]]<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۹۷.</ref> و حتی از آیات اختصاصی ظهور امام عصر در [[آخرالزمان]] دانستهاند.<ref> شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۴۴.</ref> چنانکه [[شیخ طوسی]] با تکیه بر نظرات برخی از علمای [[شیعه]]، این آیه را در مورد حکومت حضرت مهدی دانسته که [[خدا|خداوند]] او را حاکم در زمین و وارث حکومت جباران خواهد کرد.<ref> شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۱۲۹.</ref> | ||
برخی از مفسران نیز با تکیه بر [[حدیث|روایات]] اهلبیت(ع) نمونه کاملتر و گستردهتر مشیت الهی را ظهور حکومت حضرت مهدی(عج) در تمام کره زمین دانسته و این آیه را از جمله آیات واضح و روشن در ظهور چنین حکومتی میدانند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۱۷؛ قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۱۷.</ref> در برخی از روایات، مصداق نهایی حکومت مستضعفان را حکومت حضرت مهدی(عج) عنوان کردهاند که بعد از زحمات و تحمل فشارهای گوناگون به قدرت رسیده و دشمنان را ذلیل و خوار میکنند.<ref> شیخ طوسی، الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۱۸۴؛ شیخ حر عاملی، إثبات الهداة، ۱۴۲۵ق، ج۵، ص۱۲۲.</ref> | برخی از مفسران نیز با تکیه بر [[حدیث|روایات]] اهلبیت(ع) نمونه کاملتر و گستردهتر مشیت الهی را ظهور حکومت حضرت مهدی(عج) در تمام کره زمین دانسته و این آیه را از جمله آیات واضح و روشن در ظهور چنین حکومتی میدانند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۱۷؛ قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۱۷.</ref> در برخی از روایات، مصداق نهایی حکومت مستضعفان را حکومت حضرت مهدی(عج) عنوان کردهاند که بعد از زحمات و تحمل فشارهای گوناگون به قدرت رسیده و دشمنان را ذلیل و خوار میکنند.<ref> شیخ طوسی، الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۱۸۴؛ شیخ حر عاملی، إثبات الهداة، ۱۴۲۵ق، ج۵، ص۱۲۲.</ref> |