Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin
۹٬۴۳۸
ویرایش
حیض: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '==پانویس==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}'
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
[[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] «طاهره» را یکی از القاب حضرت فاطمه(س) و به معنای کسی دانسته که از هر آلودگی پاک بوده و هرگز خون حیض و [[نفاس|نِفاس]] نبیند.{{یاد|{{ عربی|عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ(ع) قَالَ: إِنَّمَا سُمِّیتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ الطَّاهِرَةَ لِطَهَارَتِهَا مِنْ کلِّ دَنَسٍ وَ طَهَارَتِهَا مِنْ کلِّ رَفَثٍ وَ مَا رَأَتْ قَطُّ یوْماً حُمْرَةً وَ لانِفَاساً.}} مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۶}}امام صادق (ع) در روایتی درباره (ازواج مطهره) در [[آیه ۵۷ سوره نساء]] زنان بهشتی را پاک از هر ناپاکی معرفی کرده است.<ref>بحرانی، البرهان في تفسير القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۰۰.</ref> | [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] «طاهره» را یکی از القاب حضرت فاطمه(س) و به معنای کسی دانسته که از هر آلودگی پاک بوده و هرگز خون حیض و [[نفاس|نِفاس]] نبیند.{{یاد|{{ عربی|عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ(ع) قَالَ: إِنَّمَا سُمِّیتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ الطَّاهِرَةَ لِطَهَارَتِهَا مِنْ کلِّ دَنَسٍ وَ طَهَارَتِهَا مِنْ کلِّ رَفَثٍ وَ مَا رَأَتْ قَطُّ یوْماً حُمْرَةً وَ لانِفَاساً.}} مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۶}}امام صادق (ع) در روایتی درباره (ازواج مطهره) در [[آیه ۵۷ سوره نساء]] زنان بهشتی را پاک از هر ناپاکی معرفی کرده است.<ref>بحرانی، البرهان في تفسير القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۰۰.</ref> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانوشت}} | ||
== یادداشت == | |||
{{یادداشت‌ها}} | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
* بحرانی، سید هاشم، البرهان في تفسير القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۶ق. | * بحرانی، سید هاشم، البرهان في تفسير القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۶ق. | ||