نماز حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ عباس قمی]] در [[مفاتیح الجنان]]، دربارهٔ نماز حضرت فاطمه(س) این‌گونه آورده است که [[حضرت زهرا(س)]] یک نماز دو رکعتی می‌خواند که در رکعت اول بعد از [[سوره حمد]]، صد مرتبه [[سوره قدر]] و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، صد مرتبه [[سوره توحید]] را می‌خواند و پس از [[سلام (نماز)|سلام نماز]]، دعای مخصوصی {{یادداشت| سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ سُبْحَانَ ذِی الْجَلَالِ الْبَاذِخِ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ ذِی الْمُلْک الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّی بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ یرَی أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ یرَی وَقْعَ الطَّیرِ فِی الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکذَا لَا هَکذَا غَیرُهُ ترجمه: پاک و منزّه است آن خدایی که دارای شکوه افراشته و بلند است، پاک و منزّه است خدایی که صاحب عظمت بلندمرتبه است، پاک و منزّه است خدایی که دارنده فرمانروایی پرافتخار دیرینه است، پاک و منزّه است آن‌که پوشش خرّمی و زیبایی به بر دارد، پاک و منزّه است آن‌که در پوششی از نور و وقار است، پاک و منزّه است آن‌که ردّ پای مورچه را بر سنگ سخت می‌بیند، پاک و منزّه است آن‌که خطّ سیر پرنده را در هوا مشاهده می‌کند، پاک و منزّه است آن‌که او چنین است و جز او چنین نیست.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، اسوه، ص۴۱؛  https://erfan.ir/mafatih24/نماز-حضرت-زهرا-(س)-کلیات-مفاتیح-الجنان-با-ترجمه-استاد-حسین-انصاریان

# [[شیخ طوسی]] و [[سید بن طاووس]] نقل می‌کنند که [[محمد بن علی حلبی]] در [[روز جمعه]] از [[امام صادق(ع)]] سؤال کرد که می‌خواهم عملی به من تعلیم دهی که بهترین اعمال در این روز باشد. امام صادق (ع) فرمود: من کسی را نمی‌شناسم که نزد [[رسول خدا(ص)]] بزرگ‌تر از حضرت فاطمه(س) باشد و چیزی را بهتر از آنچه [[پیامبر (ص)]] به دخترش تعلیم کرد، نمی‌دانم. سپس فرمود: در روز جمعه [[غسل]] کند و چهار رکعت نماز با دو [[سلام (نماز)|سلام]] به‌جای آورَد. در رکعت اول بعد از [[سوره حمد]]، [[سوره توحید]] را پنجاه مرتبه و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، [[سوره العادیات]] را پنجاه مرتبه و در رکعت سوم بعد از سوره حمد، [[سوره زلزال]] را پنجاه مرتبه و در رکعت چهارم بعد از سوره حمد، [[سوره فتح]] را پنجاه مرتبه و هنگامی که از نماز فارغ شد، دعای خاصی {{یادداشت|إِلَهِی وَ سَیدِی مَنْ تَهَیأَ أَوْ تَعَبَّی أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَیک یا إِلَهِی کانَتْ تَهْیئَتِی وَ تَعْبِئَتِی وَ إِعْدَادِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ فَوَائِدِک وَ مَعْرُوفِک وَ نَائِلِک وَ جَوَائِزِک فَلَا تُخَیبْنِی مِنْ ذَلِک یا مَنْ لَا تَخِیبُ عَلَیهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لَا تَنْقُصُهُ عَطِیةُ نَائِلٍ فَإِنِّی لَمْ آتِک بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَیک بِشَفَاعَتِهِ إِلَّا مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیتِهِ صَلَوَاتُک عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ أَتَیتُک أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِک الَّذِی عُدْتَ بِهِ عَلَی الْخَطَّائِینَ عِنْدَ عُکوفِهِمْ عَلَی الْمَحَارِمِ فَلَمْ یمْنَعْک طُولُ عُکوفِهِمْ عَلَی الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَیهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ أَنْتَ سَیدِی الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ أَسْأَلُک بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِی الْعَظِیمَ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلَّا الْعَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیم. ترجمه: ای معبود و سرور من! اگر دیگران به امید رسیدن به عطا و مواهب وجود و بخشش‌ها و هدایا آماده و مهیا و مجهّز و مستعد ورود بر آفریده‌ای چون خود شده‌اند، پس خدایا! آمادگی و مجهّز بودن و مهیا بودن و استعداد من به امید دستیابی به بهره‌ها و نیکی و عطایا و هدایای تو، فقط به‌سوی توست؛ پس مرا از این همه ناامید مساز، ای آن‌که خواهش هیچ نیازمندی از او بی‌ثمر نماند و بخشش بخشیده‌ای از او نکاهد! من با کردار شایسته‌ای که پیش فرستاده باشم به پیشگاه تو نیامده‌ام و با یاری آفریده‌ای که به او امید بسته باشم و با آن به تو تقرب جویم، به درگاهت بار نیافتم جز به امید شفاعت محمّد و خاندان او که درود تو بر او و بر ایشان باد؛ در حالی به نزد تو آمدم که گذشت کریمانه‌ات را امید دارم، گذشتی که به آن بر خطاکاران در حال اشتغالشان به گناهان گذشت کردی، پس مداومت آنان بر اشتغال کارهای حرام تو را از اینکه آمرزشت را بر آنان ارزانی داری باز نداشت و تو ای سرور من! بسیار بر نعمت بخشی بازگردی و من بر خطاکاری، به حق محمّد و خاندان پاکش از تو می‌خواهم که گناه بزرگم را بیامرزی، زیرا گناه بزرگ را جز آمرزگار بزرگ نیامرزد؛ ای بزرگ! ای بزرگ! ای بزرگ! ای بزرگ ای بزرگ ای بزرگ! ای بزرگ! .}}را بخواند.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۳۱۵؛ ابن‌طاووس، جمال الاسبوع، ۱۳۷۱ش، ص۱۷۲.</ref>