سب علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

براساس روایتی از ام‌سلمه، از پیامبر(ص)، ناسزا گفتن به امام علی(ع) را همچون ناسزا گفتن به خود و در نسخه‌هایی دیگر، همسان با ناسزا گفتن به خداوند دانسته شده است.{{یادداشت|سمعت رسول الله(ص) يقول : «من سبّ عليا فقد سبّني ، ومن سبّني سبّ الله» }}<ref>سید بن طاووس، بناء المقالة الفاطمیة، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۷ق، ج۴۲، ص۵۳۳.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الأنوار]]، علاوه بر روایت منسوب به ام‌سلمه، روایات دیگری نیز در این باب نقل کرده است.<ref>نگاه کنید به: علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۱-۳۳۰.</ref>

معاویه در حالی دستور سبّ [[امام علی(ع)]] در منابر را صادر کرد که پیش از آن در [[جنگ صفین]]، علی بن ابی‌طالب با سب و ناسزا گفتن به معاویه مخالفت کرده بود.<ref>دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۵.</ref> وقتی [[حجر بن عدی]] و [[عمرو بن حمق]] از سپاهیان امام علی(ع)، معاویه و اهل شام را [[لعنت]] کردند، امام آنها را از این کار منع کرد و در پاسخ به این سؤال که مگر ما بر حق نیستیم، گفت که ما بر حقیم، اما اکراه دارم از اینکه لعن‌کننده و دشنام‌دهنده باشید. امام علی(ع) همچنین در ادامه به آنها گفت که از خدا بخواهند خون ما و آنها را حفظ کند، میان ما و آنها صلح بیاورد و آنان را از گمراهی نجات دهد تا هر کسی که حق را نشناخته، آن را بشناسد و هر که بر باطل اصرار می‌کند، دست از آن بردارد.{{یادداشت|كرهت لكم أن تكونوا شتامين لعانين ، ولكن قولوا :اللهم أحقن دماءنا ودماءهم ، وأصلح ذات بيننا وبينهم ، واهدهم من ضلالتهم ، حتى يعرف الحق من جهله ، ويرعوي عن الغي من لجج به.}}<ref>دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۵.</ref>