کفر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کفر''' واژه‌ای عربی به معنای پوشاندن و پنهان کردن است{{یادداشت|به شب تاریک، کافر می‌گویند زیرا با تاریکی خود همه چیز را می‌پوشاند. بنابراین از آن جهت به کافر، کافر می‌گویند که نعمت‌های الهی را پوشانده و آنها را مخفی می‌کند. به کشاورز هم کافر می‌گویند، چرا که بذر و دانه را با خاک می‌پوشاند.(جوهری، الصحاح، ۱۴۰۴ق، ذیل واژه.}}{{یادداشت|برخی لغت‌شناسان معتقدند کفر، ضد ایمان و انکار نعمت‌های خداوند است. به شب، دریا، رودخانه بزرگ، ابر تاریک، سرزمین وسیع، زره و کشاورز کافر گفته می‌شود؛ زیرا هر یک به نحوی چیزی را می‌پوشانند.(فیروزآبادی، قاموس المحیط، ۱۴۱۵ق، ج۲، ماده کفر.))}}  

در موضوع غسل و نماز میت، شیخ مفید،<ref>شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۶۹۹.</ref> شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۳۵.</ref> و قاضی ابن‌براج<ref>ابن‌براج، المهذب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵۶.</ref> معتقدند نباید هیچ یک از مخالفان شیعه {{یادداشت|شیخ مفید در باب‌های فقهی ذبیحه و اطعمه و نکاح به مانند شیخ صدوق مخالفان را به دو گروه دوستداران اهل‌ بیت‌(ع) و دشمنان آنان تقسیم می‌کند و معاندان و دشمنان اهل بیت(ع) را به کفار الحاق می‌نماید.(شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۴۰۸؛ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۵۰۰و۵۰۱و۵۷۹.)}} را (در غیر حالت تقیه) غسل داد و نمی شود بر آنها نماز میت خواند. ابن‌ادریس جایز نبودن و نماز بر مرده مخالفان تشیع به آیه ۸۴ سوره توبه استناد می‌کند و معتقد است که در این حکم هیچ اختلافی در بین فقها نیست.<ref>ابن‌ادریس، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۳۳۶.</ref>