آیه اذن جهاد: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رجعت]] از بالاترین نشانه‌های آشکار در تشیع دانسته‌ شده<ref>گلپایگانی، ارشادالسائل، ۱۴۰۳ق، ص۲۰۳.</ref>{{یادداشت|رجعت یعنی زنده شدن عده‌ای از مردگان و بازگشت آنان به دنیا در دوران [[ظهور حضرت مهدی]].(سید مرتضی، رسائل المرتضی، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۲۵؛ شیخ مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۷۷.)}} که برخی برای حجیت‌بخشی به آن، با توجه به روایتی بیان کرده‌اند که این وعده خداست و ناچار باید [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل بیت(ع)]] رجعت کنند تا خداوند آنها را یاری کند و این یاری ممکن نیست مگر به رجعت آنها.<ref>قطیفی، رسائل آل طوق، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۱۲۶.</ref>

آیه اذن در جهاد ناسخ آیه‌هایی از قرآن است که بر اعراض از مشرکان و مدارا با آنها دلالت می‌کند.<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۱۲، ص۶۸.</ref> در این باره از حضرت علی(ع) نقل شده است که خداوند در ابتدای دعوت، پیامبر(ص) را به تحمل و صبر در مقابل آزار و اذیت مشرکان سفارش کرد؛ سوره  احزاب آیه ۴۸ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللهِ وَكِيلًا ترجمه:از كافران و منافقان اطاعت مكن و آزارشان را واگذار و بر خدا توكل كن، كه خدا كارسازى را بسنده است. اما پس از آن که آزار و اذیت مشرکان زیاد شدآیه اذن جهاد{{یادداشت|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ سوره حج آیه ۳۹ }} نازل شد ولی همین مسلمانانی که خواهان جنگ و مقابله با کافران بودند جزع و فزع کردند  چنان چه در سوره نساء آیه ۷۷ عکس العمل آنان نسبت به جواز جنگ و مقابله با کافران منعکس شده است«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّواْ أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ '''فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَقَالُواْ رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلا أَخَّرْتَنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ''' قُلْ مَتَاعُ الدَّنْيَا قَلِيلٌ وَالآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَى وَلاَ تُظْلَمُونَ فَتِيلاً ترجمه: آیا ندیدی کسانی را که (در مکّه) به آنها گفته شد: «فعلا) ً دست از جهاد بدارید! و نماز را برپا کنید! و زکات بپردازید!» (امّا آنها از این دستور، ناراحت بودند)، '''ولی هنگامی که (در مدینه) فرمان جهاد به آنها داده شد، جمعی از آنان، از مردم می‌ترسیدند، همان گونه که از خدا می‌ترسند، بلکه بیشتر! و گفتند: «پروردگارا! چرا جهاد را بر ما مقرّر داشتی؟! چرا این فرمان را تا زمان نزدیکی تأخیر نینداختی؟!»''' به آنها بگو: «سرمایه زندگی دنیا، ناچیز است! و سرای آخرت، برای کسی که پرهیزگار باشد، بهتر است! و به اندازه رشته شکافِ هسته خرمایی، به شما ستم نخواهد شد!» و تا سال دوم هجرت و جنگ بدر  و قوت و افزایش مسلمانان حکمی برای جنگ در آیات قرآن نازل نشد. <ref>العلامة المجلسي، بحار الأنوار، مؤسسةالوفا، ج۱۹، ص۱۷۵.