وصیت‌های حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

وصیت‌های حضرت فاطمه(س) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷

۱۶ بایت حذف‌شده ، ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|'

Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin

۹٬۴۳۸

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 حیطان سبعه، هفت مزرعه معروف متعلق به شخص یهودی به نام [[مخیریق]] بود که آن را به پیامبر(ص) بخشید<ref>ابن‌اسحاق، ترکة النبی، ۱۴۰۴ق، ص۷۸؛ حموی، معجم البلدان، ۱۳۹۹ق، ج۵، ص۲۴۱؛ عظیم‌آبادی، عون المعبود، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۱۳۷.</ref> و پیامبر نیز آنها را در زمان حیات خود [[وقف]] فاطمه کرد.<ref>حمیری قمی، قرب الاسناد، ۱۴۱۳ق، ص۳۶۳؛ کلینی، اصول کافی، ۱۳۶۷ش، ج۷، ص۴۷.</ref>
-[[امام باقر(ع)]] بنابر روایتی، وصیت حضرت زهرا(س) را اینگونه برای [[ابوبصیر]] خواند: درآمد زمين‌ها و باغ‌هاى ديوار کشیده شده هفت‌گانه العواف، الدلال، البرقه، المثيب، الحسنى، الصافيه و مشربه ام‌ابراهيم، در راه خدا و برای نصرت [[اسلام]] مصرف شود. اختیار این اموال به دست [[امام علی|على بن ابى‌طالب(ع)]] و بعد از وی در اختيار [[امام حسن مجتبی|حسن بن على]] و بعد از او در اختيار [[امام حسین|حسين بن على]] خواهد بود.{{یادداشت|بنابر نقل [[کلینی]]، از [[محدثین]] بزرگ شیعه: متولی صدقات بعد از حسین، بزرگ‌ترین فرد از فرزندانم است (کلینی، اصول کافی، ۱۳۶۷ش، ج۷، ص۴۸). با این حال نعمان مغربی نوشته: متولی صدقات بعد از حسین، فرزند بزرگ او است (نعمان مغربی، دعائم الاسلام، دار المعارف، ج۲، ص۳۴۴.)}} و بعد از او در اختيار بزرگ‌ترين فرزندانم باشد. خداوند، [[مقداد بن اسود]] و [[زبیر بن عوام]] شاهد این وصیت بودند و علی بن ابی‌طالب آن را نوشت.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۶۷ش، ج۷، ص۴۸؛ نعمان مغربی، دعائم الاسلام، دار المعارف، ج۲، ص۳۴۴.</ref>
+[[امام باقر(ع)]] بنابر روایتی، وصیت حضرت زهرا(س) را اینگونه برای [[ابوبصیر]] خواند: درآمد زمين‌ها و باغ‌هاى ديوار کشیده شده هفت‌گانه العواف، الدلال، البرقه، المثيب، الحسنى، الصافيه و مشربه ام‌ابراهيم، در راه خدا و برای نصرت [[اسلام]] مصرف شود. اختیار این اموال به دست [[امام علی|على بن ابى‌طالب(ع)]] و بعد از وی در اختيار [[امام حسن مجتبی|حسن بن على]] و بعد از او در اختيار [[امام حسین|حسين بن على]] خواهد بود.{{یاد|بنابر نقل [[کلینی]]، از [[محدثین]] بزرگ شیعه: متولی صدقات بعد از حسین، بزرگ‌ترین فرد از فرزندانم است (کلینی، اصول کافی، ۱۳۶۷ش، ج۷، ص۴۸). با این حال نعمان مغربی نوشته: متولی صدقات بعد از حسین، فرزند بزرگ او است (نعمان مغربی، دعائم الاسلام، دار المعارف، ج۲، ص۳۴۴.)}} و بعد از او در اختيار بزرگ‌ترين فرزندانم باشد. خداوند، [[مقداد بن اسود]] و [[زبیر بن عوام]] شاهد این وصیت بودند و علی بن ابی‌طالب آن را نوشت.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۶۷ش، ج۷، ص۴۸؛ نعمان مغربی، دعائم الاسلام، دار المعارف، ج۲، ص۳۴۴.</ref>
 === ام‌العیال ===
@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 حضرت زهرا(س) خطاب به [[اسماء بنت عمیس]] از اینکه بعد از وفات روی تخته‌ای او را حمل می‌کنند و بدنش نمایان است، شکوه کرد. اسماء نیز تابوتی که در [[حبشه]] دیده بود و کل بدن را می‌پوشاند<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۱۸۹.</ref> برای فاطمه(س) آماده کرد. دختر پیامبر با دیدن آن تابوت برای اسما دعا کرد.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۴ق، ج۱، ص۴۶۹؛ حر عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۲۲۰.</ref> به گفته برخی محققان این اولین تابوتی بود که در [[اسلام]] ساخته شد.<ref>نعمان مغربی، دعائم الاسلام، دار المعارف، ج۱، ص۲۳۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۴ق، ج۱، ص۴۶۹.</ref>
-فاطمه(س) به [[اسماء دختر عمیس|اسماء]] این‌گونه وصیت کرد: وقتی من از دنیا رفتم تو و علی مرا [[غسل]] دهید و هیچ کسی بر من وارد نشود. از همین روی وقتی آن حضرت از دنیا رفت و [[عایشه]] می‌خواست وارد شود، اسماء مانع او شد. عایشه شکایت نزد [[ابوبکر]] برد و گفت: این خثعمیه بین من و دختر رسول الله فاصله انداخته و برای او هودجی{{یادداشت|چیزی چون سبدی بزرگ و سایبانی بر سر آن که بر پشت اشتر نهند و بر آن نشینند و  کجاوه‌ای که در آن زنان نشینند. دهخدا، لغت نامه، ذیل هودج.}} چون هودج عروس ساخته است. ابوبکر مقابل درب خانه ایستاد و اسماء را به‌خاطر ممانعت از ورود عایشه و ساختن هودج عروس برای تشییع فاطمه مواخذه کرد. اسماء پاسخ داد: حضرت زهرا(س) به من دستور داد بعد از وفاتش اجازه ندهم کسی بر وی وارد شود و این تابوت را زمانی که زنده بود به او نشان دادم و او دستور ساختن آن را داد. پس ابوبکر منصرف شد و گفت هر کاری که وصیت کرده انجام بده.<ref>بیهقی، السنن الکبری، دار الفکر، ج۴، ص۳۵؛ دولابی، الذریة الطاهرة النبویة، ۱۴۰۷ق، ص۱۵۴؛ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۹۸؛ متقی هندی، کنز العمال، ۱۴۰۹ق، ج۱۳، ص۶۸۷.</ref>
+فاطمه(س) به [[اسماء دختر عمیس|اسماء]] این‌گونه وصیت کرد: وقتی من از دنیا رفتم تو و علی مرا [[غسل]] دهید و هیچ کسی بر من وارد نشود. از همین روی وقتی آن حضرت از دنیا رفت و [[عایشه]] می‌خواست وارد شود، اسماء مانع او شد. عایشه شکایت نزد [[ابوبکر]] برد و گفت: این خثعمیه بین من و دختر رسول الله فاصله انداخته و برای او هودجی{{یاد|چیزی چون سبدی بزرگ و سایبانی بر سر آن که بر پشت اشتر نهند و بر آن نشینند و  کجاوه‌ای که در آن زنان نشینند. دهخدا، لغت نامه، ذیل هودج.}} چون هودج عروس ساخته است. ابوبکر مقابل درب خانه ایستاد و اسماء را به‌خاطر ممانعت از ورود عایشه و ساختن هودج عروس برای تشییع فاطمه مواخذه کرد. اسماء پاسخ داد: حضرت زهرا(س) به من دستور داد بعد از وفاتش اجازه ندهم کسی بر وی وارد شود و این تابوت را زمانی که زنده بود به او نشان دادم و او دستور ساختن آن را داد. پس ابوبکر منصرف شد و گفت هر کاری که وصیت کرده انجام بده.<ref>بیهقی، السنن الکبری، دار الفکر، ج۴، ص۳۵؛ دولابی، الذریة الطاهرة النبویة، ۱۴۰۷ق، ص۱۵۴؛ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۹۸؛ متقی هندی، کنز العمال، ۱۴۰۹ق، ج۱۳، ص۶۸۷.</ref>
 در نقل دیگری بیان شده است: سلمی خادمه پیامبر(ص) و قابله [[ابراهیم پسر پیامبر(ص)]]، همراه [[اسماء بنت عمیس]] هنگام غسل حضرت زهرا(س)، حضور داشتند و علی(ع) را کمک کردند.<ref>ابن‌عبدالبر، الاستیعاب،۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۶۲.ابن‌اثیر، اسد الغابة، دار الکتاب العربی، ج۵، ص۴۷۸؛ المزی، تهذیب الکمال، ۱۴۱۳ق، ج۳۵، ص۱۹۷؛ صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۱۹۰.</ref>