دعای عرفه امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

دعای عرفه [[امام حسین(ع)]] از دعاهایی است که [[شیعیان]] در [[روز عرفه]] و در [[عرفات|صحرای عرفات]] و دیگر مناطق جهان می‌خوانند. در منابع، درباره سال قرائت دعای عرفه توسط امام حسین (ع) مطلبی ذکر نشده است؛ امّا با توجه به برخی شواهد، این دعا مربوط به [[حج ناتمام امام حسین(ع)|آخرین حج امام حسین(ع)]] نیست چرا که او در سفر حجی که قبل از [[واقعه کربلا]] بود، در [[عرفات]] توقف نداشت. برخی گفته‌اند امام در بیست‌وپنج سفری که به حج داشته در هر سفر در روز عرفه دعای جدیدی خوانده است.<ref>عندلیب همدانی، ثارالله، ۱۳۸۹، ص ۴۹۷.</ref> [[امام حسین(ع)]] در [[ذی‌الحجه]] [[سال ۶۰ قمری]] که به [[مکه]] رفت، در بین اعمال حج متوجه توطئه عوامل [[یزید]] شد، از این‌رو [[حج تمتع|حج]] را به [[عمره]] تبدیل کرد و سپس [[طواف|طواف خانه]] و [[سعی صفا و مروه]] را به جا آورد و به سمت [[کوفه]] حرکت کرد.<ref>[https://www.yjc.ir/fa/news/5776248/ «دعای عرفه امام حسین(ع) متعلق به آخرین سفر حج ایشان نیست.»]</ref>{{یادداشت| تبدیل حج به عمره می‌تواند به این معنا باشد که امام از اول نیت [[حج تمتع]] داشته ولی به  علت برخی از حوادث عمره حج تمتع  را تبدیل به عمره مفرده کرده است ومی‌تواند به این معنا باشد که  امام از اول نیت عمره و حج تمتع نداشته و نیت عمره مفرده داشته است. https://miqat.hajj.ir/article_37814.html}}

[[کفعمی]] در کتاب [[البلد الامین و الدرع الحصین (کتاب)|البلدالامین]] و [[سید بن طاووس]] در کتاب [[مصباح الزائر]] این دعا را ذکر کرده‌اند و پس از آن دو، [[علامه مجلسی]] در [[بحار الانوار]] و [[شیخ عباس قمی]] در [[مفاتیح الجنان]] آن را آورده‌اند. [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]]، راویان دعای عرفه [[بشر بن غالب اسدی|بشر بن غالب]] را از اصحاب [[امام حسین(ع)]] و [[امام سجاد(ع)]] و بشیر بن غالب را تنها از راویان [[امام حسین(ع)]] دانسته است.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۳۲۰، ۳۳۰.</ref> اگر چه بعضی از محدثان یقین به سند این نیایش ندارند، اما گفته‌اند محتوای این دعا به قدری با عظمت و مطابق اصول است که از سند بی‌نیاز و احتیاجی به آن ندارد.{{یادداشت|بنابر قاعده معروفی که می‌گوید: «دلالته تغنی عن السند: محتوا [ما را] از سند بی‌نیاز می‌کند».}} و نظیر آن را جز [[پیامبران]] و [[ائمه معصومین]] نمی‌توانند بیان نمایند.<ref>جعفری، نیایش امام حسین در عرفات، ۱۳۷۸ق، ص۲۹.</ref>

# اعتراف به غیر قابل شمارش بودن نعمت های الهی و شمارش پاره ای از آنها و اعتراف به گناهان  وخطاها و شمارش آنها.{{یادداشت|۲۷ فراز در دعای عرفه در رابطه با اعتراف به نعمت های نامحدود الهی با جمله «انت الذی» است و۱۳ فراز اعتراف به گناهان خویش با جمله «انا الذی» است که در این بخش اخیر با  [[دعای ابوحمزه ثمالی]] اشتراک دارد.}}

# ''[[مظهر الغرائب]]''، تألیف سید خلف بن عبدالمطلب (درگذشت ۱۰۷۴ق.) <ref>الأمین، السید محسن، أعیان الشیعة، ج۶، ص۳۳۰.</ref>  از معاصران [[بهاء الدین عاملی|شیخ بهایی]] که به اصرار دوستش [[میرزا محمد استرآبادی]] <ref>الموسوی الخوانساری، محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ش، ج۳، ص۲۶۴.</ref> در موقف [[عرفات]] این دعا را شرح کرده است.{{یادداشت|این شرح را در ده هزار بیت شعر به درخواست دوستش میرزا محمد رجالی سروده است. الذریعه، ج۲۱، ص۱۶۹.از منابع دیگر هم چون [[روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات (کتاب) |روضات الجنات]] خوانساری ج۳ ص۲۶۴ ونیز [[مستدرک الوسائل]] محدث نوری ج۲ ص۵۵۷  قرینه‌ای براین که این شرح در قالب شعر است به دست نمی‌آید.سید محمدباقر حجتی نویسنده ومترجم نام کامل کتاب را «مظهر العجائب و منبع الغرائب فی شرح دعاء سیدنا الحسین بن علی بن ابی طالب علیهما السلام» معرفی کرده است.http://ensani.ir/fa/article/64439/ }}