گناه: تفاوت میان نسخه‌ها

گناه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۲

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|'

Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin

۹٬۴۳۸

ویرایش

@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 == آثار سوء گناه ==
-براساس [[حدیث|حدیثی]] از [[امام صادق علیه‌السلام| امام صادق (ع)]]، زمانی که انسان گناهی مرتکب می‌شود، نقطه‌ای سیاه در [[قلب]] او ایجاد می‌شود. اگر [[توبه]] کند پاک می‌شود؛ اما اگر بر گناهان خود بیفزاید بر آن سیاهی نیز افزوده می‌شود تا جائی که تمام قلب او را فرا گیرد. در این صورت هیچ‌گاه رستگار نخواهد شد.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۷۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۰، ص۳۲۷.</ref>{{یادداشت| [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در شرح این روایت می‌گوید: خداوند قلب [[ایمان|مؤمن]] را نورانی و پذیرای صفات نورانی آفریده است و با هر [[گناه]] بخشی از این نورانیت به سیاهی (تاریکی) تبدیل می‌شود و با هر توبه به حالت قبلی برمی‌گردد و اگر گناه ادامه یابد سیاهی گسترده می‌شود تا جایی که تمام قلب را فرامی‌گیرد و قلب قابلیتش را برای دریافت صفات نورانی از دست می‌دهد ونتیجه‌اش همان محرومیت ابدی از رستگاری است.}}
+براساس [[حدیث|حدیثی]] از [[امام صادق علیه‌السلام| امام صادق (ع)]]، زمانی که انسان گناهی مرتکب می‌شود، نقطه‌ای سیاه در [[قلب]] او ایجاد می‌شود. اگر [[توبه]] کند پاک می‌شود؛ اما اگر بر گناهان خود بیفزاید بر آن سیاهی نیز افزوده می‌شود تا جائی که تمام قلب او را فرا گیرد. در این صورت هیچ‌گاه رستگار نخواهد شد.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۷۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۰، ص۳۲۷.</ref>{{یاد| [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در شرح این روایت می‌گوید: خداوند قلب [[ایمان|مؤمن]] را نورانی و پذیرای صفات نورانی آفریده است و با هر [[گناه]] بخشی از این نورانیت به سیاهی (تاریکی) تبدیل می‌شود و با هر توبه به حالت قبلی برمی‌گردد و اگر گناه ادامه یابد سیاهی گسترده می‌شود تا جایی که تمام قلب را فرامی‌گیرد و قلب قابلیتش را برای دریافت صفات نورانی از دست می‌دهد ونتیجه‌اش همان محرومیت ابدی از رستگاری است.}}
 [[امام علی علیه‌السلام| امام علی (ع)]] در حدیثی با استناد به این آیه قرآن که «اگر شما را مصیبتی رسد، به خاطر کارهایی است که می‌کنید»،<ref>سوره شوری، آیه ۳۰.</ref> گناهان را علت هر بلایی دانسته است که در زندگی نصیب انسان می‌شود؛ حتی خراش‌برداشتن و به زمین‌خوردن.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۰، ص۳۶۲.</ref>