سنائی غزنوی: تفاوت میان نسخهها
←مدایح
(←مدایح) |
(←مدایح) |
||
خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
سنائی مدایحی هم درباره اهلبیت(ع) دارد: از جمله: | سنائی مدایحی هم درباره اهلبیت(ع) دارد: از جمله: | ||
در مدح امام علی(ع): | * در مدح امام علی(ع): | ||
{{شعر۲|آن ز فضل آفت سرای فضول|آن علمدار و علمدار رسول|آنکه در شرع تاج دین او بود|و آنکه تاراج کفر و کین او بود|نشنیده ز مصطفی تأویل|گشته مکشوف بر دلش تنزیل|مصطفی چشمروشن از رویش|شاد زهرا چو گشت وی شویش|نور علمش چشندهٔ کوثر|ناز تیغش کشندهٔ کافر|نائب مصطفی به روز غدیر|کرده در شرع مر ورا به امیر<ref>سنائی، منتخب حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة، ۱۳۶۲ش، ص۱۵-۱۷.</ref>}} | {{شعر۲|آن ز فضل آفت سرای فضول|آن علمدار و علمدار رسول|آنکه در شرع تاج دین او بود|و آنکه تاراج کفر و کین او بود|نشنیده ز مصطفی تأویل|گشته مکشوف بر دلش تنزیل|مصطفی چشمروشن از رویش|شاد زهرا چو گشت وی شویش|نور علمش چشندهٔ کوثر|ناز تیغش کشندهٔ کافر|نائب مصطفی به روز غدیر|کرده در شرع مر ورا به امیر<ref>سنائی، منتخب حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة، ۱۳۶۲ش، ص۱۵-۱۷.</ref>}} | ||
در مدح حضرت زهرا(س): | * در مدح حضرت زهرا(س): | ||
{{شعر۲|سراسر جمله عالم پر زناناند|زنی چون فاطمه خیرالنسا کو<ref>سنائی، دیوان حکیم ابوالمجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی، ۱۳۴۱ش، ص۵۷۱.</ref>}} | |||
* در مدح امام رضا(ع): | |||
{{شعر۲|دین را حرمی است در خراسان|دشوار تو را به محشر آسان|از معجزههای شرع احمد|از حجتهای دین یزدان|همواره رهش مسیر حاجت|پیوسته درش مشیر غفران|چون کعبه پر آدمی ز هر جای|چون عرش پر از فرشته هزمان|از رفعت او حریم مشهد|از هیبت او شریف بنیان|مهرش سبب نجات و توفیق|کینش مدد هلاک و خذلان|ای کین تو کفر و مهرت ایمان|پیدا به تو کافر از مسلمان|در دامن مهر تو زدم دست|تا کفر نگیردم گریبان<ref>سنائی، دیوان حکیم ابوالمجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی، ۱۳۴۱ش، ص۴۵۱ و ۴۵۲.</ref>}} | {{شعر۲|دین را حرمی است در خراسان|دشوار تو را به محشر آسان|از معجزههای شرع احمد|از حجتهای دین یزدان|همواره رهش مسیر حاجت|پیوسته درش مشیر غفران|چون کعبه پر آدمی ز هر جای|چون عرش پر از فرشته هزمان|از رفعت او حریم مشهد|از هیبت او شریف بنیان|مهرش سبب نجات و توفیق|کینش مدد هلاک و خذلان|ای کین تو کفر و مهرت ایمان|پیدا به تو کافر از مسلمان|در دامن مهر تو زدم دست|تا کفر نگیردم گریبان<ref>سنائی، دیوان حکیم ابوالمجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی، ۱۳۴۱ش، ص۴۵۱ و ۴۵۲.</ref>}} | ||