نماز حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها
←نمازهای دیگر
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== نمازهای دیگر == | == نمازهای دیگر == | ||
در منابع روایی از نمازهای دیگری نیز با عنوان نماز حضرت فاطمه(س) یاد شده است؛ از جمله: | در منابع روایی از نمازهای دیگری نیز با عنوان نماز حضرت فاطمه(س) یاد شده است؛ از جمله: | ||
# [[شیخ طوسی]] و [[سید بن طاووس]] نقل می‌کنند که [[محمد بن علی حلبی]] در [[روز جمعه]] از [[امام صادق(ع)]] سؤال کرد که می‌خواهم عملی به من تعلیم دهی که بهترین اعمال در این روز باشد. امام صادق (ع) فرمود: من کسی را نمی‌شناسم که نزد [[رسول خدا(ص)]] بزرگ‌تر از حضرت فاطمه(س) باشد و چیزی را بهتر از آنچه [[پیامبر (ص)]] به دخترش تعلیم کرد، نمی‌دانم. سپس فرمود: در روز جمعه [[غسل]] کند و چهار رکعت نماز با دو [[سلام (نماز)|سلام]] به‌جای آورَد. در رکعت اول بعد از [[سوره حمد]]، [[سوره توحید]] را پنجاه مرتبه و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، [[سوره العادیات]] را پنجاه مرتبه و در رکعت سوم بعد از سوره حمد، [[سوره زلزال]] را پنجاه مرتبه و در رکعت چهارم بعد از سوره حمد، [[سوره فتح]] را پنجاه مرتبه و هنگامی که از نماز فارغ شد، دعای خاصی {{ | # [[شیخ طوسی]] و [[سید بن طاووس]] نقل می‌کنند که [[محمد بن علی حلبی]] در [[روز جمعه]] از [[امام صادق(ع)]] سؤال کرد که می‌خواهم عملی به من تعلیم دهی که بهترین اعمال در این روز باشد. امام صادق (ع) فرمود: من کسی را نمی‌شناسم که نزد [[رسول خدا(ص)]] بزرگ‌تر از حضرت فاطمه(س) باشد و چیزی را بهتر از آنچه [[پیامبر (ص)]] به دخترش تعلیم کرد، نمی‌دانم. سپس فرمود: در روز جمعه [[غسل]] کند و چهار رکعت نماز با دو [[سلام (نماز)|سلام]] به‌جای آورَد. در رکعت اول بعد از [[سوره حمد]]، [[سوره توحید]] را پنجاه مرتبه و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، [[سوره العادیات]] را پنجاه مرتبه و در رکعت سوم بعد از سوره حمد، [[سوره زلزال]] را پنجاه مرتبه و در رکعت چهارم بعد از سوره حمد، [[سوره فتح]] را پنجاه مرتبه و هنگامی که از نماز فارغ شد، دعای خاصی {{یادداشت|إِلَهِی وَ سَیدِی مَنْ تَهَیأَ أَوْ تَعَبَّی أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَیک یا إِلَهِی کانَتْ تَهْیئَتِی وَ تَعْبِئَتِی وَ إِعْدَادِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ فَوَائِدِک وَ مَعْرُوفِک وَ نَائِلِک وَ جَوَائِزِک فَلَا تُخَیبْنِی مِنْ ذَلِک یا مَنْ لَا تَخِیبُ عَلَیهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لَا تَنْقُصُهُ عَطِیةُ نَائِلٍ فَإِنِّی لَمْ آتِک بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَیک بِشَفَاعَتِهِ إِلَّا مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیتِهِ صَلَوَاتُک عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ أَتَیتُک أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِک الَّذِی عُدْتَ بِهِ عَلَی الْخَطَّائِینَ عِنْدَ عُکوفِهِمْ عَلَی الْمَحَارِمِ فَلَمْ یمْنَعْک طُولُ عُکوفِهِمْ عَلَی الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَیهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ أَنْتَ سَیدِی الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ أَسْأَلُک بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِی الْعَظِیمَ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلَّا الْعَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیم. ترجمه: ای معبود و سرور من! اگر دیگران به امید رسیدن به عطا و مواهب وجود و بخشش‌ها و هدایا آماده و مهیا و مجهّز و مستعد ورود بر آفریده‌ای چون خود شده‌اند، پس خدایا! آمادگی و مجهّز بودن و مهیا بودن و استعداد من به امید دستیابی به بهره‌ها و نیکی و عطایا و هدایای تو، فقط به‌سوی توست؛ پس مرا از این همه ناامید مساز، ای آن‌که خواهش هیچ نیازمندی از او بی‌ثمر نماند و بخشش بخشیده‌ای از او نکاهد! من با کردار شایسته‌ای که پیش فرستاده باشم به پیشگاه تو نیامده‌ام و با یاری آفریده‌ای که به او امید بسته باشم و با آن به تو تقرب جویم، به درگاهت بار نیافتم جز به امید شفاعت محمّد و خاندان او که درود تو بر او و بر ایشان باد؛ در حالی به نزد تو آمدم که گذشت کریمانه‌ات را امید دارم، گذشتی که به آن بر خطاکاران در حال اشتغالشان به گناهان گذشت کردی، پس مداومت آنان بر اشتغال کارهای حرام تو را از اینکه آمرزشت را بر آنان ارزانی داری باز نداشت و تو ای سرور من! بسیار بر نعمت بخشی بازگردی و من بر خطاکاری، به حق محمّد و خاندان پاکش از تو می‌خواهم که گناه بزرگم را بیامرزی، زیرا گناه بزرگ را جز آمرزگار بزرگ نیامرزد؛ ای بزرگ! ای بزرگ! ای بزرگ! ای بزرگ ای بزرگ ای بزرگ! ای بزرگ! . }}را بخواند.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۳۱۵؛ ابن‌طاووس، جمال الاسبوع، ۱۳۷۱ش، ص۱۷۲.<ref> | ||
# بر پایه روایتی که [[شیخ صدوق]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده، نماز حضرت فاطمه که نماز اوّابین نامیده می‌شود، چهار رکعت است و در هر رکعتِ آن پس از [[سوره حمد]]، پنجاه مرتبه [[سوره توحید]] خوانده می‌شود.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۴۴.</ref> شیخ صدوق در ادامه می‌گوید که چون اهل [[کوفه]]، آن را به نام نماز حضرت فاطمه می‌شناخته‌اند، در کتابش آورده و ثوابش را ذکر کرده است.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۶۶.</ref> | # بر پایه روایتی که [[شیخ صدوق]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده، نماز حضرت فاطمه که نماز اوّابین نامیده می‌شود، چهار رکعت است و در هر رکعتِ آن پس از [[سوره حمد]]، پنجاه مرتبه [[سوره توحید]] خوانده می‌شود.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۴۴.</ref> شیخ صدوق در ادامه می‌گوید که چون اهل [[کوفه]]، آن را به نام نماز حضرت فاطمه می‌شناخته‌اند، در کتابش آورده و ثوابش را ذکر کرده است.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۶۶.</ref> | ||