وحی تشریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رؤیاهای رسولانه]] و [[قرائت نبوی از جهان]] دو نظریه دیگر درباره چیستی وحی است که از سوی  [[عبدالکریم سروش]] و [[محمد مجتهد شبستری]] ارائه شده است.<ref>[http://farhangemrooz.com/news/7604/چرایی-اقبال-نواندیشان-معاصر-به-وحی-شناسی-و-قرآن-پژوهی «چرایی اقبال نواندیشان معاصر به وحی‌شناسی و قرآن‌پژوهی»، پایگاه فرهنگ و علوم انسانی]</ref> عبدالکریم سروش فیلسوف و نظریه‌پرداز دینی در نظریه رؤیاهای رسولانه، وحی را نه خطاب خدا به پیامبر، بلکه مشاهدات پیامبر می‌داند که در عالم رؤیا رخ‌ داده و نیازمند تعبیر است نه تفسیر.<ref>ساجدی و ساجدی، رؤیاانگاری وحی، ۱۳۹۶ش، ص۱۷.</ref> این نظریه از یک طرف مبتنی بر یکسان‌انگاری وحی و [[تجربه دینی]] است.<ref>ساجدی و ساجدی، رؤیاانگاری وحی، ۱۳۹۶ش، ص۳۴.</ref> در نظریات مبتنی بر تجربه دینی، به متون دینی، بیرون از حوزۀ انسانی و جدا از تاریخ و فرهنگ انسانی نگاه نمی‏‌شود(نه نگاه فرابشری و ماورائی) و همه می‌خواهند به گونه‏‌ای به نقش «انسان» در آن تأکید کنند و دیگر اینکه وحی، برگرفته از حقایق و گزاره‏‌ها نیست، بلکه از سنخ مواجهه و تجربۀ باطنی تلقی می‌شود.<ref>[http://farhangemrooz.com/news/7604/چرایی-اقبال-نواندیشان-معاصر-به-وحی-شناسی-و-قرآن-پژوهی «چرایی اقبال نواندیشان معاصر به وحی‌شناسی و قرآن‌پژوهی»، پایگاه فرهنگ و علوم انسانی]</ref>

* وحی با تعالیم خطاناپذیر همراه است اما تجربه دینی در معرض خطا و اشتباه و تاثیرپذیری از ذهنیت تجربه‌گر است<ref>ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی، ۱۳۸۵ش، ص۸۰.</ref> و تجربه‌کنندگان در تفسیر آن دچار انحراف می‌شوند.<ref>دانش، بررسی تطبیقی حقیقت وحی، ۱۳۸۷ش، ض۳۳۰.</ref>

* تجربه دینی بر مبنای ساختارگرایی از فرهنگ زمانه تغذیه می‌کند در حالی که آموزه‌های پیامبران در بسیاری از موارد با فرهنگ زمانه در تقابل است و پیامبرانبا سنت‌های رایج و اندیشه‌های حاکم مبارزه کرده‌اند.<ref>دانش، بررسی تطبیقی حقیقت وحی، ۱۳۸۷ش، ص۳۲۸.</ref>

* تجربه دینی پیامبر مخصوص به زمان دریافت وحی نبود و از سوی دیگر روش‌های دریافت وحی مثل شنیدن صدا از درخت یا رفت و آمد جبرئیل به صورت یک انسان در زندگی صاحبان تجربه دینی گزارش نشده است.<ref>ساجدی و ساجدی، رؤیاانگاری وحی، ۱۳۹۶ش، ص۳۶.</ref>

=== وحی و تجربه عرفانی ===