پرش به محتوا

ابراهیم (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۱۰: خط ۱۱۰:


== سیمای حضرت ابراهیم در عرفان اسلامی ==
== سیمای حضرت ابراهیم در عرفان اسلامی ==
داستان حضرت ابراهیم (ع) در نگاه عارفان اسلامی، با تأویلاتی همراه است. [[عبدالکریم قشیری]]، عارف و مفسّر قرن چهارم و پنجم، رویت ملکوت توسط حضرت را جذبه ای قبل از سلوک دانسته <ref>قشیری، ۱۹۸۱، ج۱، ص۴۸۴</ref> و [[رشیدالدین میبدی]] معتقد است که این جذبه، او را نسبت به همه تجلیات و مظاهر حق، شیفته ساخت؛ اما با رویت عدم بی ثباتی ایشان، در می‌یابد که آنها نمی‌توانند متعلق عشق مطلق باشند.<ref>میبدی، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۵۱.</ref>
از منظر بسیاری از عارفان اسلامی، حضرت ابراهیم (ع)، سالکی است که در سیر باطنی و با گذر از مقامات سلوکی به بالاتریت مراتب کمالی دست یافته است. [[عبدالکریم قشیری]]، عارف و مفسّر قرن چهارم و پنجم، رویت ملکوت توسط حضرت را جذبه ای قبل از سلوک دانسته<ref>قشیری، ۱۹۸۱، ج۱، ص۴۸۴</ref> و [[رشیدالدین میبدی]] معتقد است که این جذبه، او را نسبت به همه تجلیات و مظاهر حق، شیفته ساخت؛ اما با رویت عدم بی‌ثباتی ایشان، در می‌یابد که آنها نمی‌توانند متعلق عشق مطلق باشند.<ref>میبدی، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۵۱.</ref>
 
از نظر عارفان فرازهای داستان حضرت ابراهیم در قرآن کریم، نظیر سرد شدن آتش، ذبح اسماعیل، عدول از اجرام سماوی، درخواست احیاء اموات و کشتن مرغان و … مملوء از اشارات عرفانی و تاویلات باطنی است. <ref>ر.ک. نزهت، «تحول شخصیت در نگرش تأویلی تفاسیر عرفانی با تأکید بر قصه حضرت ابراهیم»، زمستان ۱۳۹۹ش، ص ۱۳–۴۱؛ کرمانی، «حضرت ابراهیم (ع) در عرفان اسلامی»، ۱۳۹۹ش، ص۱–۱۸.</ref>


==تک‌نگاری==
==تک‌نگاری==
Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor
۲٬۳۸۲

ویرایش