آیه مودت: تفاوت میان نسخه‌ها
←فلسفه مودت اهل‌بیت (ع)
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
== فلسفه مودت اهل‌بیت (ع) == | == فلسفه مودت اهل‌بیت (ع) == | ||
[[سید محمدحسین طباطبائی]]، از مفسران [[شیعه]]، با اتکا به روایاتی از جمله [[حدیث ثقلین]] و [[حدیث سفینه]]، دلیل [[واجب|وجوب]] مودت و محبت به اهل‌بیت را از این‌رو دانسته است که اهل‌بیت مرجع علمی مردم قرار گیرند و بدین ترتیب مودت به اهل‌بیت چیزی جز بقا و تداوم رسالت پیامبر(ص) نیست و گرچه محبت به اهل‌بیت، «اجر» خوانده شده، اما در حقیقت نفعی است که عاید خود بشر می‌شود، نه آنکه به اهل‌بیت نفعی رسانده شود.<ref>طباطبایی، المیزان، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ج۱۸، ص۴۶.</ref> همانطور که در آیه ۴۷ [[سوره سبأ]] درخواست اجر در قبال رسالت را به نفع خود مسلمانان می‌داند.<ref>سوره سبأ، آیه ۴۷.</ref> | [[سید محمدحسین طباطبائی]]، از مفسران [[شیعه]]، با اتکا به روایاتی از جمله [[حدیث ثقلین]] و [[حدیث سفینه]]، دلیل [[واجب|وجوب]] مودت و محبت به اهل‌بیت را از این‌رو دانسته است که اهل‌بیت مرجع علمی مردم قرار گیرند و بدین ترتیب مودت به اهل‌بیت چیزی جز بقا و تداوم رسالت پیامبر(ص) نیست و گرچه محبت به اهل‌بیت، «اجر» خوانده شده، اما در حقیقت نفعی است که عاید خود بشر می‌شود، نه آنکه به اهل‌بیت نفعی رسانده شود.<ref>طباطبایی، المیزان، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ج۱۸، ص۴۶.</ref> همانطور که در آیه ۴۷ [[سوره سبأ]] درخواست اجر در قبال رسالت را به نفع خود مسلمانان می‌داند.<ref>سوره سبأ، آیه ۴۷.</ref> | ||
جوادی آملی مفشر شیعه معاصر درباره آیه مودت براین باور است که در «مودّت قربي» اجر و مزد رسالت به گونه‌ای كه نفع شخصی در آن مطرح باشد نيست، بلكه مقدمه به بار نشستن زحمات [[رسالت]] است و آنچه با عنوان «مودّت قربي» در اجر رسالت مطرح است نفع مستقيم آن به خود مردم بر می‌گردد؛ چون آنان چراغ‌های هدایت و كشتی‌های نجات امت هستند و فقط کسی از اين نور بهره می‌گیرد و يا بر اين كشتی سوار می‌شود که به آنان علاقه‌مند باشد اما کسی كه به آنان مودت و علاقه ندارد، نه تنها از نورشان بهره نمی‌گيرد، بلکه تلاش می‌كند تا اين جلوه‌های فانی نشدنی را خاموش سازد. <ref>جوادی آملی، ادب فنای مقربان، ج۱، ص۱۶۰. | [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] مفشر شیعه معاصر درباره آیه مودت براین باور است که در «مودّت قربي» اجر و مزد رسالت به گونه‌ای كه نفع شخصی در آن مطرح باشد نيست، بلكه مقدمه به بار نشستن زحمات [[رسالت]] است و آنچه با عنوان «مودّت قربي» در اجر رسالت مطرح است نفع مستقيم آن به خود مردم بر می‌گردد؛ چون آنان چراغ‌های هدایت و كشتی‌های نجات امت هستند و فقط کسی از اين نور بهره می‌گیرد و يا بر اين كشتی سوار می‌شود که به آنان علاقه‌مند باشد اما کسی كه به آنان مودت و علاقه ندارد، نه تنها از نورشان بهره نمی‌گيرد، بلکه تلاش می‌كند تا اين جلوه‌های فانی نشدنی را خاموش سازد. <ref>جوادی آملی، ادب فنای مقربان، ج۱، ص۱۶۰. | ||
</ref> | </ref> | ||