پرش به محتوا

صفات ذاتی خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ اوت ۲۰۱۴
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hrezaei
imported>Pourrezaei
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''صفات ذات و صفات فعل''' یکی از تقسیم‌بندی‌های صفات حق تعالی است.
'''صفات ذات و صفات فعل''' یکی از تقسیم‌بندی‌های صفات حق تعالی است.


در تقسیم صفات الهی به «صفات ذات» و «صفات فعل» دو اصطلاح وجود دارد:
در تقسیم صفات الهی به «صفات ذات» و «صفات فعل» دو اصطلاح وجود دارد.


==اصطلاح رایج==
==اصطلاح رایج==
هر گاه برای انتزاع صفتی از [[ذات]] و وصف کردن ذات به آن صفت، تصور ذات کافی باشد و تصور فاعلیت خداوند لازم نباشد، آن صفت، صفت ذات یا ذاتی خواهد بود. مانند صفت حیات و حی، اراده و مرید، علم و عالم، قدرت و قادر. و هر گاه تصور فاعلیت خداوند لازم باشد، آن را صفت فعل یا فاعل گویند، مانند خلق و خالق، رزق و رازق، اماته و ممیت، احیاء و محیی، مغفرت و غافر، انتقام و منتقم، و مانند آن. صفات ذاتی عین ذات و همچون ذات، قدیم و نامحدودند.
هر گاه برای انتزاع صفتی از [[ذات]] و وصف کردن ذات به آن صفت، تنها تصور ذات الهی کافی بوده و تصور فاعلیت خداوند لازم نباشد، آن صفت، صفت ذات یا ذاتی خواهد بود. مانند صفت حیات و حی، اراده و مرید، علم و عالم، قدرت و قادر. و هر گاه تصور فاعلیت خداوند لازم باشد، آن را صفت فعل یا فاعل گویند، مانند خلق و خالق، رزق و رازق، اماته و ممیت، احیاء و محیی، مغفرت و غافر، انتقام و منتقم، و مانند آن. صفات ذاتی عین ذات و همچون ذات، قدیم و نامحدودند.
این اصطلاح  در کتب [[فلسفه]] و [[کلام]] رایج‌تر است.
این اصطلاح  در کتب [[فلسفه]] و [[کلام]] رایج‌تر است.


خط ۱۴: خط ۱۴:
==اصطلاح قدیم==
==اصطلاح قدیم==
هر صفتی که بتوان خداوند را به مقابل و ضد آن وصف کرد، صفت فعل است، و هر صفتی را که نتوان خداوند را به مقابل و ضد آن وصف کرد، صفت ذات است. بنابراین قدرت، علم و حیات از صفات ذاتی الهی‌اند، چون خداوند به مقابل و ضد آن‌ها وصف نمی‌شود، زیرا مقابل آن‌ها نقص وجودی است، ولی اراده از صفات ذات نخواهد بود، زیرا وصف خداوند به مقابل آن محال نیست، مثلاً گفته می‌شود خداوند ظلم به بندگان خود را اراده نکرده است. بر این اساس، عدل از صفات ذات الهی خواهد بود، ولی بنابر اصطلاح نخست از صفات فعل است.
هر صفتی که بتوان خداوند را به مقابل و ضد آن وصف کرد، صفت فعل است، و هر صفتی را که نتوان خداوند را به مقابل و ضد آن وصف کرد، صفت ذات است. بنابراین قدرت، علم و حیات از صفات ذاتی الهی‌اند، چون خداوند به مقابل و ضد آن‌ها وصف نمی‌شود، زیرا مقابل آن‌ها نقص وجودی است، ولی اراده از صفات ذات نخواهد بود، زیرا وصف خداوند به مقابل آن محال نیست، مثلاً گفته می‌شود خداوند ظلم به بندگان خود را اراده نکرده است. بر این اساس، عدل از صفات ذات الهی خواهد بود، ولی بنابر اصطلاح نخست از صفات فعل است.
این اصطلاح محدث [[کلینی]] در کتاب [[اصول کافی]] بوده <ref> کلینی، ج۱، باب اراده، ص۸۶.</ref>  و بر این اساس روایاتی که «اراده» را از صفات فعل دانسته‌اند تعیین کرده است. سید شریف گرگانی نیز در کتاب تعریفات همین اصطلاح را آورده است. <ref> جرجانی، ص۹۵</ref>
 
این اصطلاح محدث [[کلینی]] در کتاب [[اصول کافی]] بوده <ref> کلینی، ج۱، باب اراده، ص۸۶.</ref>  و بر این اساس روایاتی که «اراده» را از صفات فعل دانسته‌اند تبیین کرده است. [[سید شریف گرگانی]] نیز در کتاب تعریفات همین اصطلاح را آورده است. <ref> جرجانی، ص۹۵</ref>


==پانویس==
==پانویس==
کاربر ناشناس